şeytana haksızlık ediyor olabiliriz

insanlara şöyle bir bakınca insan acaba demeden edemiyor.

şeytan, tarih boyunca insanın içindeki kötülüğün simgesi oldu. ateist, dindar, filozof ya da sıradan bir insan fark etmez; onun adı her zaman korku, günah ve tehlikeyle anıldı. peki gerçekten öyle mi? belki de biz, şeytana fazlasıyla haksızlık ediyoruzdur. çünkü insan dediğimiz varlık, yalnızca kötülükten ibaret olmasa da, yarattığı kaos ve verdiği zarar bakımından şeytandan aşağı kalır mı, bunu sorgulamamız gerek.

insan, bir fikir uğruna milyonlarca canı yok eder. insan, çıkarı için doğayı talan eder, hayvanlara acı çektirir. insan, kendi gibi düşünmeyeni ölüme mahkûm eder, aç bırakır, ötekileştirir. şeytan en fazla kandırır; ama insan, bizzat kendi elleriyle yalanlar, ihanetler ve savaşlar yaratır. tarih bunun örnekleriyle doludur. şeytan belki bir defa aldatır, insan ise sistematik olarak acı üretir.

kendi yakın tarihimize bakın: birbirine benzer düşmanlıkları, kinleri, öfkeyi kuşaktan kuşağa aktarır insan. siyasi, dini, etnik veya ekonomik sebeplerle birbirini yok etmeye hazırdır. şeytan belki bir kere yoldan çıkarır, insan ise sistemi kurar ve yönetir. katliamlar, açlık, yoksulluk, adaletsizlik; tüm bunlar insanın elinde şekillenir ve sürekli tekrar eder.

en kötüsü, insan sadece başkasına değil, kendisine de acı çektirir. kendi bedenini, ruhunu, çevresini tahrip eder; çaresizliği ve hatalarını inkar eder; sonra da kendisini mazlum yerine koyar. şeytanın rolü sınırlıdır, insanın kötülüğü ise sınırsızdır. insan, şeytandan ilham almaz; kendi egosu, açgözlülüğü ve kibriyle kendisi başlı başına bir cehennem yaratır. o sadece semboldür, hatırlatıcıdır; insan ise fiilen kötülüğü üretendir.

kısacası, insanın kötülüğü, şeytanın hayal edebileceğinin çok ötesindedir. biz şayet günahın, ihanetin ve acının simgesini arıyorsak, aynaya bakmamız yeterli olur. belki de en büyük ders buradadır: insan, hem kendi şeytanıdır hem de kendi cehennemini yaratandır. o yüzden belki de şeytana fazlasıyla haksızlık ediyoruzdur ; çünkü asıl kötülük, insandadır.

haltları edip edip şeytan' a suç atmayın,

iyi insan yoktur kötülüğü seçmemiş insan vardır.

zaten kötülük yapma potansiyeli olmayan insanların iyi olmak gibi bir lüksü yok potansiyeli yok.

son yıllarda yaşadığımız olaylara bakınca şeytan bile halimize acıyıp, imana gelmiştir.
şeytan bile bu kadar kötü olamaz gerçekten.
herkesin içinde kötülük yapma potansiyeli vardır ama bu bir tercihtir. iyiliği seçmek mecburiyet değil yaşam biçimidir.
herkes kendi tercihlerini yaşar.

şeytan olmayabilir de hatta.. aslında aramızdan birilerinin kendi yaptıklarını maskelemek için uydurduğu bir hayali varlık, gerçekte olmayan, uydurulmuş bir günah keçisi de olabilir ha..

günümüz insanı için haksız bir önerme sayılmaz. boynuz kulağı geçer demişler. şeytanın otağında yetişip şeytana da pabucunu ters giydiren değerler(!) yetişti. sayıları da hiç az değil.

anmayın, anıldığı yere gelir. cin'gillerden ya bu da.

bir ihtimal. uzak bir ihtimal.

şeytan kötü biri değildi, sadece babasının başkalarını daha çok sevmesini istemedi.

şeytana haksızlıktan ziyade yaratıcı olarak gördüğümüz şeye fazla müsamaha gösterdiğimizi düşünüyorum.

şeytan da sanıyor ki insanları bıraksa , hep iyilik peşinde koşacaklar . hey yavrum hey.

hayır.
varsa onu hakkıyla alt edemediğimiz için ediyorsak ediyoruzdur. şeytan nedir? görebiliyor musun? fısıldadığını söylüyorlar sana. duyabiliyor musun?

kendine yönelt sorularını.
sen evet sen o fısıltıların sahibi,
hangi sesi dinledin?
hangisini susturdun?
kendini hep akladın mı?
başkalarını suçlarken
şeytanı suçlarken
kendini hiç suçladın mı?
hiç yapmadıysan evet şeytana haksızlık ediyor olabilirsin.

71-rabbin meleklere demişti ki: ben muhakkak çamurdan bir insan yaratacağım.
72- onu tamamlayıp, içine de ruhumdan üfürdüğüm zaman, derhal ona secdeye kapanın!
73- bütün melekler toptan secde ettiler.
74- yalnız iblis secde etmedi. o büyüklük tasladı ve kâfirlerden oldu.
75- allah: ey iblis! iki elimle yarattığıma secde etmekten seni meneden nedir? böbürlendin mi, yoksa yücelerden misin? dedi.
76- iblis: ben ondan hayırlıyım! beni ateşten yarattın, onu çamurdan yarattın, dedi.
77-78- allah: çık oradan (cennetten)! sen artık kovulmuş birisin, ceza gününe kadar lânetim senin üzerindedir! buyurdu.
79- iblis: ey rabbim! o halde tekrar diriltilecekleri güne kadar bana mühlet ver, dedi.
80-81- allah: haydi, sen bilinen güne kadar mühlet verilenlerdensin, buyurdu.
82-83- iblis: senin mutlak kudretine andolsun ki, onlardan ihlâsa erdirilmiş kulların bir yana, hepsini mutlaka azdıracağım, dedi.
84-85- doğrusu -ki ben hep doğruyu söylerim- mutlaka sen ve sana uyanların hepsiyle cehennemi dolduracağım! buyurdu.

(38-sâd) (23. cüz-4. hizb)
mealli kur'an - 456

yani seytanin gercekten insanlari saptirdigi bir gercektir. bizzat onun sozudur.
ama yapilan her kotulukte seytanin payi var midir. var ise ne kadardir, iste onu bilmiyorum.

bak şimdi cennet diye bi yerdesin, her türlü şeye sahipsin sonsuz yaşam ve sınırsız zevkin arasında bi tane meyve var ki yasaklı. cennete yasaklı bi meyve koyma fikri en baştan saçma baktığında. mesela öldük ve cennete gittik diyelim, ademle havvanın yediği meyveden çekse canımız, merak etsek yiyebilecek miyiz yiyemeyecek miyiz? pek çok cennet tasvirinde istediğimiz şeyi aklımızdan geçirdiğimiz an önümüzde olacak deniliyo, 40 tane memeleri yeni tomurcuklanmış bakire bile var hatta. eee o meyveyi istesek gelecek mi gelmeyecek mi? neyse cennet tasvirlerini bi kenara bırakırsak şeytanın bu noktada kabahati o meyveyi oraya yerleştirenden fazla değil.

bi inanışa göre şeytan, insanın zevk alacağı şeylerin temsilcisi, yol göstericisi olarak geçer. kendilerine eziyet etmelerinden hoşlanmaz insanların ve "bi rahatla ya, bak neler neler var hayatta" mottosuyla sürekli mutlu ve iyi olmalarını sağlamaya çalışır. düşününce ibadet etmek, kendini sınırlamak, isteklerini dizginlemek her daim insanı mutsuz ve huzursuz etmiştir. şeytan ise bu noktada mutluluğun anahtarını elinde tutandır, seni neyin mutlu edeceğini senden iyi bilen ve "hani bi dene istersen kanka" modunda akıl verendir. ister ki insanlar rahat etsin, tanrının yani çok sevdiği yaratıcının özene bezene yarattığı, tüm meleklere secde ettirdiği insanların her daim mutlu olmalarını sağlamaya çalışır. cennetten kovulana kadarki cv sine bakarsak zaten oldukça yetkin, üst düzey bi varlık ve babasının (tanrının) gözdesidir. sonuçta tüm meleklerde nefs yokken onda vardır ve buna rağmen kendi hür iradesiyle tanrıya bağlıdır. tek kusuru (bence kusur bile sayılmaz) kendi gibi nefsi olan diğer canlılardan aşağı olduğunu düşünmemesidir.