şiirin topluma hitap etmesi

sanat şahsidir ama topluma mâl edilir. her türlü sanatın toplumda yeri vardır. şiir dizelerinde, roman paragraflarinda, resmin tuvalinde toplumdan izler taşır.
süleyman efendi'nin nasırı da bir şiir konusu olabiliyor.

belirli sanatların hitap ettiği belirli insan grupları vardır. kimisi avama hitap ederken kimisi daha rafine zevkleri olan elitlere hitap eder. mesele nazım hikmet ilkine hitap ederken, yahya kemal ikincisine hitap eder. benim kendi düşünceme göre ise toplumun geneline hitap etmek abesle iştigaldir. çünkü ortalama ve ortalama altı insan kendi dar dünyasından ve kişisel çıkarlarından başka bir şeyi pek düşünmez, anlatılan şeyi anlaması epey zordur, dikkat aralığı düşüktür, zora gelmeyi sevmez ve her zaman en kolayına kaçar.

bence şiir yazmak yazar kişinin duygularını somutlaştırma kendını taşkın etme çabasıdır. o anda toplum kaygısı gudecegını düşünmüyorum.

şiir şaire bağlı toplumsal meseleler ile etkileşim içinde olarak duygu, düşünce ve sosyal mesajları iletebilir ama bazende yaratıcılığı ve estetik değeri önceleyerek sadece sanatsal olmak için de uğraşabilir. burda on yıllardır tartışılan bir konuya geliyoruz. sanat sanat için midir sanat toplum için midir.

şiir bazen onu yazan şaire bile hitap etmez.
yazılanların en az 10 katı buruşturulup atılmıştır bizzat şairi tarafından. çünkü şiir duyguya hitap eder, duygunun ortaklığı ölçüsünde de duygudaşlarına hitap eder ve duygular yerini bazen zıt duygulara bırakır. heyecan, bıkkınlığa; aşk, nefrete yakındır çünkü. ve silinir yazılanlar bir bir.

duygudaşlık yani ortak duygu toplumsal şiir algısı yaratabilir. ama öze inersek şiir bireye ve yazıldığı duyguya ait kalır.

her şiir topluma da hitap etmemeli diye düşünüyorum, bir şair olarak, evet toplumsal şiirler yazmayı çokça hoş bulurum, ama her zaman topluma hitap eden değil, bazen kendi iç dünyama dair de şiir yazmayı severim. şiirlerim benim keyiflendiğim, haz aldığım bir alan, rahatlama alanım, o sebeple kim için ne için yazıyorsam onun için yazabilirim gayet tabi.