şiirlerin anlaşılmak için değil hissedilmek için yazılması

evet durum aynen böyledir.
şiiri özel yapan şey onu anlamaya çalışmayıp verdiği duyguyu hissetmektir.

sen şiiri hangi duygu ile yazarsan yaz ben onu okurken anladığım duygu ile algılarım. sana hüznü anlatan bana sevinci anlatabilir.
şiir zaten hissetmektir.

şiirler yazıldığı kadar değil anladığınız kadardır. ne varsa içinde o kadarını okursun şiirin içinde de...

şiir şovdur.

anlaşılmayan nasıl hissedilecek, mesela;

hebele hubble güm pat
aa nasıl geçmiş akşam
rampalardan taç yaptım
kuşlar tüysüz kanatlı.

ne hissettin? deli olduğumu hissettin ama konumuz bu değil. anlaşılmayanı hissetmek zordur.

(bkz: sembolizm)

okuyucu anlamadığı bir şiiri niçin hissetsin ki !

sanatın her dalı için böyle olduğunu düşünüyorum. anlaşılan değil, duygu geçirebilen şey sanattır bence.

ne yani lisede "şairimiz burada ne demek istiyor" sorusuna öğretmenin verdiği cevabı ezberlememiz boşunamıymış?

bazen yaşamaktan öteye geçer bazı duygular o zaman zihninden diline eline dökülüp sözlere oradan yazıya akarlar işte böyle zamanlarda doğar insanın içinden şiirler. kimi zaman ne yaşadığını bile anlayamazken insan yazdığını anlatmak derdine düşmez sadece yazar boyunu aşan duyguların şekil aldığı cümleleri. tam da bu yüzden şiir anlaşılmak için değil anlatmak için yazılır her şeyden herkesten önce kendine anlatmak için....

şiirin yalın bir dil olması gerektiğini söyleyen eleştirmenler de var. anlaşılmayan şeyi hissedemezsin. hissetmek için kelimeleri anlaman duygu yüklemen gerekir. buda biraz sanatsal bakış açısı gerektirir.

“şiirde mâna aramak eti için bülbülü öldürmek gibidir.” diyen ahmet haşim’e selâm olsun!

şiir; zihin için değil, göz için değil, kulak için değil sadece gönül içindir, diyor kendileri.
gönülden gönüle uçtum, nafile
yerin dolmuyor
kucaktan kucağa düştüm, sahile
sesin duyulmuyor

şiir felsefenin özeti/aydın havasıdır. saçma tespit.

anlamadığım şeyi nasıl hissederim? her şiirin bir anlamı ve verdiği bir mesaj vardır.

hissedilmek için yazılmış olmakla anlaşılmak çelişiyor mu ki.? anlaşıldığı için hissedilmiyor mu zaten. anlaşılamasa nasıl hissedilebilir. iyi düşünün.

ben açıkçası o anki duygu durum ve ruhuma göre yazıyorum, anlaşılsın yahut anlaşılmasın, zira bazen ruh haliniz öyle bambaşka oluyor ki yazdığınız şiiri ilk okumanızda siz dahi anlamlandıramayabiliyorsunuz. olabilir yani böyle şeyler. öyle bir kaygı da gütmeye de gerek yok bana göre. ben genel olarak yazdığım şiir o anki ruhumu tatmin etsin istiyorum, ruhumu tatmin edebiliyorsa bana yeterli. mesela halen düşünmekte olduğum ancak bir türlü uygun zaman ve koşul oluşturamadığım ikinci şiir kitabım için beni tatmin etmeyen hiçbir şiirimi eklemeyi düşünmüyorum.

bence böyle de olmalı yani, hani her sabah kalkıp yahut her günün gecesi belli bir saat seçip de şu saat şiir yazmalıyım demek bana zorlama geliyor. ne bileyim en azından benim yapabileceğim bir şey değil, kendimi genel olarak iş yaşantım dışında belli saatlere adapte etmeyi sevmiyorum. bir şiiri ne zaman yazmak hali içime geliyorsa o zaman yazıyorum. zaman gelir gün aşırı şiir yazarım, zaman gelir aylar boyu yazmam. yazmak için yazmayı sevmiyorum ya da hadi şiir birikimim olsun diye çokça şiir yazmak benlik değil.

bu sebepledir ki anlaşılmak kastım değil de yalnızca kendimi tatmin kastım vardır yazdığım şiirlerde.

tam olarak böyledir.şiirin,roman gibi tek bir anlamı yoktur. her okuyan farklı duygular çıkarır. anlamaya bakarsak saçma gelebilir ama hissettirdikleri bizi anlatır adeta.