şiirlerin var olma nedeni

bence şiirler yapamadıklarımızı bize yapma ihtimalini verdiği için vardır.

şairler şiir yazmadan yaşayamayan varlıklar olduğu için. canımızı yakmak için.

belki biraz da ince düşünebilmemiz, basit kelimelere yüklediğimiz anlamlar gibi hayatımızdaki basit görünen şeylere karşı daha derinlikli düşünebilmemiz için de vardırlar.

şiirler, düz yazılar gibi herkeste aynı hissi bırakmaz. ne hissetmek istediğiniz size kalmıştır. biz de hislerimizde özgür olmak isteyen canlılar olduğumuz için şiirleri üretmişizdir *

"şiirle elde edilen doyum aynı zamanda bir açlığın başlangıcıdır çünkü her şiir insanın bütünle arasında bulunan mesafe hakkında sahip olduğu bilinçlilik durumudur, her şiir insanın bütüne olan hasretini kamçılar."
(bkz: ismet özel)

kalem , kalbin taşmasından yazar.

doğadaki tek şuurlu varlık olmak korkunç bir şey. en basitinden doğada en tabii hayatta kalma güdüsü olan paranoyaya bizim maymun türümüzde hastalık diyorlar. milyarlarca yılın korkunç ram'i rüyalarımızda ışıyor. haliyle bu kadar çelişkinin de mantıksızlığını görünce şizofren diyorlar. yahut öleceğimizi bilerek yaşadığımız bir dünya bu. gerçekten de maymunların insan türü olarak cenneten falan kovulmuş olmalıyız.

kanaatimce en iyi şairler peygamberlerdir. bir görünmezi allah diye kurumsallaştırıyorlar. sorumluluğu görünmeze atıp gücü üzerlerine giyiyorlar. ne güzel bir şey. keşke ben de becerebilsem. esas itibariyle onlar da bir ahlak hakikatinin peşinde. buluyorlar bulamıyorlar orası ayrı konu. lakin bu arayışı fevkalade sembollerle yapıyorlar.

evet şiir yazmak sembollerle bir hakikat arayışıdır. bu kadar çok gizin içinde olduğu bir dünyayı bir miktar gerçeklikten kopmadan anlayamayız. burada kendi dünyamızın da gizlerini aramak var. ve hatta belki de en önemlisi bu noktadadır.

instagram postlarının daha ormantik hale gelmesi.

sessiz çığlıklarımız olması.

"ağlasam sesimi duyar mısınız mısralarımda " derken şair, ne güzel anlatmıştır şiirin iç dökme yeri olduğunu.

içimizde ne varsa hayata dair, dilimizden dökülemeyen ne varsa kalbimizden dökülür beyaz kağıda tek tek kelime kelime.haliyle bundan değil midir şairlerin şiirlerinde kendimizi buluşumuz?

sonuç olarak; insanın insanı anlamak istemediği bu çağda anlamak isteyene bir aracıdır şiir. iyi ki vardır.

duyguların kağıda dökülmüş en saf hali.

bunu mitosfer'in anlatmasını isterdim.

hikaye roman vs. göre daha az yorularak dert anlatmamın keyifli şekli.