sıkılmak

#3279120

öyle böyle değil, üstelik espriler de bayat.
kaçayım ben.

hep yasadigim sorun

sorun çıkarmak için hazır olmaktır.

rutinim

zaman zaman bana gelip gitmeler.
içimdeki heyecanın kayboluşu,
ne yapsam ne etsem o huzuru bir türlü bulamayışım.
odanın içinde bir sağa bir sola doğru gidip bir yere varamadığım olur kendisi.
her şeyi yapıp, hiç bir şey yapmıyormusum hissi verir.
şuan şimdi çok sıkıldım.
kitap okudum,dizi film izledim.kahvemi içtim ama yinede bir şeyler eksik ve olmadı.ne yapsam olmuyordu.huzursuzluk beni bırakmak istemiyordu. aynı yerlede dönüp duruyor ve sıkılmayı ne yazık ki kucaklıyordum.

herkes her şey bırakıp giderde bu sıkılmak peşimi bırakıp gider mi acaba diye düşünmeden edemiyorum..

ne anlatıyordum?

-sıkılmak
-evet çok fazla sıkılıyordum.

hayatımda hiç bu yıl sıkıldığım kadar sıkılmamıştım. ha kime sorsan aynı şeyi söylüyor.
zaten bu kış mevsimini hiç sevmem. keşke hep yaz olsaydı.

schopenhauer'a göre can sıkıntısı, "entelektüel donukluktan", çok sayıda "heyecan peşinde koşan", zaman öldürmek için zihinlerini meşgul etmeye can atan "ruh boşluğundan" doğar. can sıkıntısını savuşturacak zihinsel yeteneklerden yoksun, aşırı zengin bir adam "yoksulluk ona yapacak bir şey vermiş olsaydı daha iyi durumda olurdu".