sıkıntıdan kime saracağını şaşırmak

öyle böyle sonuçlara gebe hareket. mesaj kutusu taranır. ama o kadar sıkılmıştır ki bünye ne yapacağını bilemez. atamaz bile mesaj. yaşasın sözlük! ne yapalım tanım girelim bari.

kendime sarıyorum, kendi kendimi yer bitiririm.

sevişememekle ilgilidir daha çok.

kardeşler arasında sıkça görülür. büyüğün canı sıkıldığında gider küçüğü dürtükler, döver; küçük sıkılınca gidip büyüğü rahatsız eder, kene gibi yapışır. iki taraf da canları sıkıldığında zor kullanarak, pislik yaparak karşı tarafı kışkırtır ve kavga başlar. itiş-kalkış derken hareket gelir, can sıkıntısı gider. sözlükte de benzer bir durum var sanki. başlıklar sıkıcı olduğundan yazarlar birbirlerine sardırmaya başladı. normal sözlük ne kadar eğlenceli olabilir ki zaten, bir kafası bile yok!

rehbere girilir baştan sonra kişiler taranır. son olarak kendine en yakın insanı bulup saçma sapan mesajlara maruz bırakmak

dun gece bi yazar mesaj atip engellemisti sagolsun. birkac yazara da yaptigini ogrenince anladim kendince eglenmeye calistigini. insan sıkintidan ne yapacagini sasiriyo gercekten*

sarabilecek kimse olmadığını anladığında gelen şaşkınlık kadar ağır değildir.

ofiste saat 5 çayımı içerken içine hapsolduğum ruh hali.

herkes sıcaktan ve haftanın ilk iş günü veyahut monotonluğundan bezmiş gibi.

keyfe keder bi z kuşağı yazar bulup linçlesek mi n’apsak?

kızlar isterseniz bana sarabilirsiniz. erkekler ötede dursun.

hiç sıkıntı yaşamayacağım alan.
sosyal olun.
böyle durumlarda çok işe yarıyor.
arafa sever,
arada sararsınız.

normal sözlük olmasa asla atlatamayacak olduğum taşkınlık durumu.