silik bir insan olmak

hayatın hiçbir evresinde görülmeyen, hissedilmeyen, ilgilenilmeyen, sevilmeyen bir insan olmaktır.
ilkokula gittiğim zamanlarda kimse benimle konuşmazdı, oynanılan oyunlada dahil etmezlerdi o zamanlar pek anlamazdım bunları; sonra ortaokula başladım ve yine aynı şekilde devam etti, biraz daha büyüdük tabii herkes birileri ile dışarıya çıkıyor, beraber bir şeyler yiyip içiyorlar falan ben yine hiçbir şeye dahil edilmeden geçiriyorum günlerimi ama bu sefer anlıyorum ve biraz biraz sızlamaya başlıyor yüreğim; liseye başladım bu yaşadıklarım artarak devam etti, beraber tatile giden çeşitli etkinliklere giden insanlarla dolu etraf, herkes eğlenip hayattan zevk alırken ben hala kimse tarafından görülmeyen ve hatta belki de varlığı dahi hissedilmeyen biri olarak devam ettim; üniversiteye gitmek istemedim çünkü yaşamak istemiyordum ama yaşamımı sonlandıracak cesaretim yoktu. üniversiteye gittim, gittim ama hiçbir şekilde üniversite hayatı yaşayamadım, herkesin bir arkadaş grubu vardı ama ben tek başımaydım. sanki yıllar sonra ilkokula gidiyor gibiydim evden okula, okuldan eve öyle bitirdim.
aslında yazmak istediğim çok şey var ama yazdıkça gözlerim bulanıklaşıyor, yazamıyorum...