sinemada yönetmen olunsa öncü olunacak akım

italyan yeni gerçekçiliği ve fransız yeni dalgasından etkilenmiş bağımsız sinemacı olurdum.

beat kuşağı.

bana göre ispanyol modern karanlık akımı içerisinde film yönetmeni olmak orjinal görsel sanat eserleri ortaya koymak için harika bir şans olurdu

sive komedisini bulur recep ivedikten 50 tane cekerdim

80 darbesi sonrası yeşilçam sex furyasının önemli bir temsilcisi olurdum.
en bilindik filmimde "ipimle kuşağım" olurdu herhalde.

yemeklerin irrasyonel acılarına fütursuzca fular bağlayan sözlük yazarı akımının öncüsü olurdum. ya da nargile içen halay başının peşine takılan meçhul zeytinli poğaçanın hayat hikayesini ben çekerdim.

#1612532 'yi destekliyorum zira film olabilecek bir iki öykü yazdım bu tarzda ve bir bilir kişiyle paylaştım fakat kendisi bunun para etmeyeceğini ve ülkenin sosyolojik durumunun buna hazır olmadığını söyledi.

bilimsel belgeseller ve bilim kurgu filmleri tabii ki. bunun bana sorulmasını bile hakaret kabul ederim*.

yunan yeni dalga diye düşünüyorum aslında ama sinema da öyle büyük bir nimet ki, aklıma hep bir başka şey geliyor ve evet bunu da istiyorum derken buluyorum kendimi. direkt düşünce tarzımı ve görsel zevkimi aktarabilecek yeteneğe sahip olsaydım muhtemelen gaspar noe, zeki demirkubuz ve hakan günday temalarının bir karması olurdu gibime geliyor. üff. bu isimler de favorilerim değil aslında ama konuyu ele alış tarzlarını gerçekten seviyorum.

bir de 60'lar dünyasının erotizmini epeyce sıcak buluyorum. günümüz kafasıyla izlerken çok yapay, komik hatta bazen cringe geliyor. buna da kalkma be dememiş mi biri diye düşünüyorum her seferinde. ama bir yandan bir çekiciliği de var. şükür 60'larda yönetmen olmuş biri değilim de eşe dosta rezil olmuyoruz. yine de canımız ciğerimiz, ne diyelim öyle kabul ettik.

hard gore