sistemi sadece eleştirip çözüm üretmemek

tatil yaparsın, otel yanar, ölürsün. trene binersin, raydan çıkar, ölürsün. teleferiğe binersin, cıvata kopar, ölürsün. yolda yürürsün, elektrik çarpar, ölürsün. evin dere yatağında yapılmıştır, sel gelir, ölürsün. kuran kursuna gidersin, bina çöker, ölürsün. içki içersin, sahte çıkar, ölürsün. altın madeninde çalışırsın, siyanürlü toprak göçer, ölürsün. kömür madeninde çalışırsın, havalandırma kapasitesi yetersizdir, ölürsün. deprem olur, malzemeden çalmışlardır, ölürsün.

bu ölümler bir tesadüf mü? bir rastlantı mı? yoksa sistem sorunu mu?

her felaketten sonra aynı tartışma yapılıyor: “suçlu kim? merkezi yönetim mi, yerel yönetim mi?”. sırf farklı partiler yönetiyor diye kavga ediliyor.

oysa bu ölümler sistemin, denetimsizliğin, cezasızlığın sonucu. kamu ise bütün kurum ve kuruluşlarıyla, “onu silkeleyelim, bunu zor durumda bırakalım” demeden, idarenin bütünlüğü ilkesi uyarınca vatandaşın can güvenliğini sağlamakla sorumlu.

bu acılar karşısında insanın bir yandan isyan edesi, bir yandan sessizce yasa gömülesi geliyor. “hayat devam ediyor” sözü ise yüzümüze buz gibi çarpıyor. ama hayat, ölümün gölgesinde devam etmek zorunda değil. hiçbir hayat, böyle sonları hak etmiyor. bunu değiştirmek elimizde.