sistemi sadece eleştirip çözüm üretmemek

herşey bir kulp buluruz
yea eğitim sistemi berbat
yea yönetim berbat
yea sağlık sektörü berbat
eeee neden bir adım atmak için çaba göstermiyorsunuz sadece şikayet ediyorsunuz neden?

aga oy veriyoruz eser veriyoruz isyan ediyoruz direniyoruz sonunda terörist veya hain oluyoruz.

neden bir şeyler yapmaya çalışsın bu insanlar?

insan denen sorgulayan bir canlı ama sorgulayınca ya günaha giriyor ya terörist oluyor.

şaka gibi bir düzenin içinde yaşıyoruz ve bu şaka hiç komik değil.

sistem gücümüzü de emdi çünkü. öğrenilmiş çaresizlikle boğuşuyoruz.

kardeşim hareket dediğin isyan demek.

isyana mı teşvik ediyon milleti?

sistemi ben mi getirdim de değiştircem, bakan mıyım vekil mi?

insanların harekete geçememesinin o kadar çok nedeni var ki: bazısı üşenir, bazısı şikayet etmekten hoşlanır ki bu bir psikolojik rahatsızlık belirtisidir. bazıları makamı yüksek kişilerden korkabilir susar. sonuçta bu ülkede bir sürü insan sırf işlerinden çıkarılmamak için patronlarının yaptıkları şeyleri görmezden geliyorlar.

başlığın ruhuna uygun bir paylaşım yapmak isterim.

istiyoruz aslında, ama azınlık olunca olmuyor. büyük bir çoğunluk malum sisteme oy veriyor hala.

eğitim seviyesi bu kadar demek ki.

daha büyük bir kıpırdanayım desen mazallah yarın silivride ahmet altanla koğuş arkadaşı olursun.

anayasal düzeni değiştirmeye çalıştı derler ya da bu fetöcü derler olay biter.

bu kadar basit yani, o yüzden eleştirebiliyoruz belli sınırlar içerisinde ama en fazla bu kadar.

bunu yapmanın legal ve illegal bir sürü yöntemi var.

değişim en alttan başlar. siyaset yapmadan değineceğim biraz.

gerçekten berbat bir haldeyiz. bizden öncekiler de berbat bir haldeydi. bize berbat bir yaşam getirdiler. şimdi sadece eleştirerek biz de bizim çocuklarımıza berbat bir ortam hazırlıyoruz.

legal yollarından bahsedeyim. üretim yapmalıyız, herkes kendi çapında üretim yapmalı. tarım ve hayvancılığa yönelinmeli. en azından dededen kalma tarlaları gerekirse durumu güç olan bir çiftçiye ekme dikme hakkı verilmeli. devlete yaslanalım gerisi kolay zihniyeti bir an önce terk edilmeli herkes ne kadar geliyorsa elden üretim yapmalı.

illegal olarak ise sosyal medyaya düşecek şeyler yapılmalı. herkesin bir anda konuşacağı, suçluları zora sokacak yaptırımlar uygulanmalı.
(bkz: guerrilla gardening).

biz ses çıkarmıyoruz. çıkarıyorsak da ya toma geliyor, ya da silivri hayalleri kurmaya başlıyoruz. bunun alternatifleri var. taşkınlık yapmadan, organize olup çığırtkanlık yapmadan onları zora sokmalı, hesap vermek zorunda bırakmalıyız. bunlar peygamber değil. sonuç olarak bize hizmet etmek zorunda olan insanlar. herkes işini düzgün yapmalı.

yenilerinin de ortaya çıkması için günümüzdekinin eleştirilmesi gerekiyor ama yapıcı ve tarafsız olursa eleştiriler bir adım yol katedilebilir. yeni ileri sürülen sistem de artık hipotezse ki bilimsel bir anlam ifade edebilmeli, eskinin olumlu yönlerini alıp yeni bir şeylerin ilave edilmesiyle, ampirik olarak test edilir doğruluğu test edildiğinde zaman değiştiğinde sürekligeçerliyse teoriye dönüşür vs yenisi ortaya çıkmış olur böylelikle.

sistemi eleştirecek bilinçe sahip olup çözüm üretecek birikimden yoksun olan insan işi.
(bkz: türkiye)

genel ülke sorunumuzdur.
mesela;
- bu iş böyle olmaz.
- peki olmaz, nasıl olur kardeşim?
- ııı eee iiii ??

bu hep böyledir maalesef. herkes her şeyi eleştiriyor ama çözüm üretmek yok. çünkü kimsenin fikri yok.

çok yanlış yapanların eylemidir. onları bu konuda eleştiriyor , çözüm üretmiyorum.

çözüm (bkz.1923-1938) belli olduğu içindir.

bu meyanda birisi bir yerden çıkarak; evreka! evreka! diye çığğlık atacak. bu sistemin halli onu bekliyor

bu akımın aklımda kalan iki ismi deniz baykal ve devlet bahçeli.

sistemi eleştirenler, sistemin dönmesine katkı sağlar aslında. sorduğunda da “herkes yapıyor,” mottosunu kullanır. neticede sistemi yaratanın kendisi olduğu gerçeğini de görmezden gelip, suçu başkasına atar. kabul edelim ki bu hepimizi tanımlıyor.

bir çözüm önerisinde bulunuyor olmasa bile, haklı ve olumlu eleştiri yapılmalıdır. eleştiri yapabilmenin önkoşulu çözüm sunmak değildir ki. eleştirinin haklı ve gerçek bir konuda yapılmış olması yeterlidir: eleştirilen eylem gerçek mi, eleştirilen şekilde mi yapılmış, bu iki sorunun cevabı evetse yeterlidir. (lise eğitimli bir güreşçi, ülkenin ciddi bir kamu bankasının yönetimine getirilmiş ve bunu doğru bulmuyorsanız eleştirirsiniz. siz, güreşçi yerine aday önermek zorunda değilsiniz ki. görevin gerektireceği asgari vasıfları bile taşımayan birinin o göreve getirilmesindeki yanlışı ortaya koyuyorsunuz.)

sistem eleştirisi farklı bir şey. önce cevaplanması gereken soru : hangi sistem'dir. ekonomik sistem mi, politik sistem mi, eğitim, sağlık, adalet vb. sistemi mi.? hatta, belki bir 'sistem' bile olmayan, sanki 'sistemmiş gibi' sunulup pazarlanan, keyfi bir uydurma ucube "şey"mi.?
yine bile burada, eleştiriye konu olgunun gerçekliği ve eleştirilen şekilde yapılmış olup olmadığı önemlidir. bu iki kriter gerçekse, eleştirinin bir çözüm önermesi gerekmez. çözümü bilmeyip haklı ve doğru eleştiriye uğrayanın, eleştirene 'bana çözüm öğretmiyor' deme hakkı olabilir mi.