sizi umursamayan birini düşünmek

birini düşünmenin fıtratında olan durum.

boş yere kalbi yormaktır.

bir süre sonra ben enayimiyim diye düşünürken umursamayan kişiyi unutuyor ve umursamıyorsunuz.

of of allah korusun allah muhafaza. ne canın girer ne çıkar. rabbim karşımıza iyi, ahlaklı, halden anlayan insanlar çıkarsın. amin.

bir eylem.
sen birilerini düşüneceksin, o/onlar seni umursamayacak,
biri/birileri seni düşünecek, sen onları umursamayacaksın.
denk geldiğinde, oops mutlu son.

mutlu son umudu için değer mi değmez mi, muhasebe etmeli.

iyi geceler sözlük, gece gece böyle çıkışı olmayan mevzulara dalmayın, uyuyun sabah düşünmeye devam edersiniz.

uyku candır gerisi heyecan.

demek ki beni umursamamasına rağmen önemsediğim biri. bendeki anlamı ve değeri büyük, onsuzluğa rağmen. (umursamayıp yakınımda olacak değil ya.)
ayrıca o birini düşünen beynimle yüreğimi düşünüyorum. sonuçta onlar bu duruma neden oluyorsa onlar da umursamıyor. ee şu an sonuç ne? çözüm?
yürek gözü bazen insanın değerini yanlış biçiyor. ya fazla ya da az. bakıyorsun umursamıyor mesela ama senin için değeri var. bazen çöp gibi insanlara elmas muamelesi yapılmıyor mu yapılıyor. yüreğin bu güzelleştirme olayı beni deli ediyor. beynimle yüreğimdeki sürekli savaş hâlinde.
b; "işe yaramazın teki at, kurtul ondan."
k:"hayır, öyle değil. gayet çok iyi biri."
b:"duyguların var diye aptalı oynama. ne kadar kişiliksiz olduğunu gördük. böyle birini istemiyoruz. boşalt odakcıkların hepsinden onu."
k:"hayır bunu yapmayacağım. zaten hayatından çıkardın."
b:" acı çekiyoruz görmüyor musun? böyle birine sevgimiz bile fazlayken neden bir de onun yüzünden haksız yere süründürüyorsun bizi?"
k:" benden daha üstteyken nasıl sürüyorsun acaba?"
b:" allah'ın cezası, üstteyim ama ona rağmen sürünüyorum. burası dip."
k:"ben ne dersem o allah'ın belası. o yüzden benle iyi geçinmeye bak. zaafın benim sonuçta. ve sen zaaflarına yenilmeye mahkumsun."
b:" içindeki zaafım-dı. hayatımdan anında çıkardığıma göre pekte zaaf sayılmıyor. sadece sen ne halt ediyorsun bilmiyorum onunla, silemedin bir türlü. niye başaramıyorsun ki? herkesi silebilecek potansiyelin var, kimsenin gözünün yaşına bakmadan ama o senin gözünden seller akıttı ona rağmen yapamadın?"
k:" sen, hiç ben olmadan anlayamazsın ki. biz benzer değiliz seninle tamamen zıttız anlıyor musun? ilk ve son şansını onda kullandın. o yüzden iyi kötü hep seninle. o hayatında yokken de ölüyken de sen nefes aldığın sürece odacıklarında olacak."
b:" biliyor musun bazen ona nefes aldırmamak için seni parçalamak isteğimi zar zor bastırıyorum. onu yerinden etmek için seni silecek potansiyeldeyim peki buna ne diyorsun? onun içimdeki varlığına tahammül edemiyorum. insan oluşuna zor tahammül ediyorum. ama içimde de bu tahammül etme olayına girmek zorunda değildik. biz onu istemiyoruz. sil."
k:" denmeyle olacak bir şey olmadığını göremiyor musun? güzel sevmeyi öğrenmeseydin ya da bunu hayata geçirmeseydin? ben mi dedim sana kitap oku, oradan öğrendiklerini kendine kat? insanların ne kadar g.t olabileceğini öğrenseydin? gerçek dünya ve kitap dünyası farklı. kitap dünyasını uyarlayarak çok büyük bir hata yaptın ama bu küçük yaşta olduğun için yanlışa dönüştü. yani düzeltemezsin. ve yanlışın sendeki yeri silmek. sen o yanlışla onun yerini alabilecek herkesi sildin. ve bu yüzden göremiyorsun. insan ve arkadaş dışında bakamıyorsun ki, sen de haklısın ama bu seni kör yapıyor."
b:" kalp mümkünse yarı beyinliymiş gibi mantığa girme. zaten varlığınla sinirlerim bozuluyor. bir kere insan; insan ve arkadaş. üst amacıyla hep yaklaşılmaz. bu yüzden o gözle bakmıyorum ve gözle bakmaya ihtiyacım da yok. ondan aklıma gelmiyor olabilir mi? ayrıca kitaplar dedin onda arkadaşlık ve dostluk vardı kör müsün?"
k:"değilim. sen kötülüğe ve art niyete körsün bundan dolayı bilmiyoesun. bir de korkuyorsun. ilkten çok büyük darbe aldın. bende yer almak isteyenlere hiç şans bile vermeden sürekli reddedip durdun. arkadaşlıklarına bile tahammülün yok. aslında tümden insanlara. sebebi de kitaptakilerden alakasız oluşları. bu devirde hangi akıllı kitap okur ki? en dibi gördüğün zamanda zirveyi de gördün. bu hayal kırıklığının acısı."
b:"olay onu silmen gerektiği. varlığını yok etmen. benim işime ve diğer konulara karışman değil. ayrıca dediklerin acıttı. içindeki zehir diline de yansıyor. kendi kendini yaralıyorsun sanki yeterince kanamıyor gibi. ve onu silemediğin sürece senden nefret edeceğim.
gerçekleri tatlı demek varken yaralayıcı davrandın. bunu da yazdım."
....
içimde aynı anda o kadar konuşma ve o kadar olay veya düşünce dönüyor ki. bu onlarcasından 1 tane. kendimi o şekilde ikiye bölünce daha iyi anlıyorum. bastırmak yerine "mikrofon sizde dökülün bakalım." der gibi.
her şeyin zihinden geldiğini kalbin bu iç ses olma özelliğinin olmadığını biliyorum. her duygu kalpten değil beyinden. ama insanlar niyeyse kalpmiş gibi davranıyor. bu alışıldık.
beyin sağ ve sol olarak çatışıyor gibi. çok saçma. duyguları da hissttiren kendi mantık yönünden sadece düşünce veren de. bu dengesizlik nasıl ve niye?
duygu insan yapan şey de ziyan oldu mu insanliktan uzaklaştıran şey de oluyor. canavar dediklerimiz hep ziyana denk gelip bozuluyor. çünkü duygular da normalliğini yitirmiyor mu? en basiti sevgi nefrete dönüşüyor?..
ve kalp olan mahluk normalde bende sessize alınmış. ben küsmüş gibi yok yerine koydum. ve ölecek olsa bir damla suyu veya "allah rahmet eylesin."i yok. benden ona fayda yok. adi ve şerefsiz bir insanı silmedikçe gözüme görünmesin. ve silmek için başkalarına öne süren tırt fikirlerini kendine saklasaydı...

bir yere kadar sağlıklı olduğunu düşündüğüm , fakat uzun sürmesi halinde obsesif kompulsif bozukluk ile ilgşlendirebileceğim psikolojik sıkıntı .

her gün sayın cumhurbaşkanımızı düşünerek yaptığım eylemdir.

genelde öyle kişileri düşünürüz zaten

düşünmek de mi yasak? aklıma geldikçe düşünürüm.

gecti o donemler ...geldi aklimiz basimiza

sizi umursamayan birini düşündüğünüzü sandığınız ancak hadisenin öyle olmadığı durumdur.

aslında sizi umursadığı zamandaki hissettiğiniz duyguları özlersiniz, kendinizle yüzleşip kabullenmediğiniz sürece de peşinizi bırakmayacaktır, yüzleşip kabullendiğinizde de bir süre yalnız kalmak istersiniz, kalırsınız, sonra tamamiyle alışıp yalın olursunuz.

başlığı gördüğüm andan itibaren yazıp yazıp siliyorum sanki hep bu başlığı bekleyip de görür görmez eli ayağına dolaştığı için hangisinden başlasam düşüncesiyle bir türlü iki kelimeyi bir araya getiremeyen insan gibi.. dünyadaki en berbat eylemlerden biridir sizi umursamayan birini düşünmek. nasıl desem hani belki o sizin aklınıza, kalbinize, hayallerinize çoktan taht kurmuştur ama onun tarafından bakıldığında siz değersiz ve gereksiz olabilirsiniz. bizler istiyoruz ki biz ne hissedersek karşı taraf da öyle hissetsin, beslediğimiz sevgiyi bize de beslesinler, değer verdiğimiz insanların gözünde, gönlünde bizim de hatırı sayılır bir yerimiz olsun ama hayatta her zaman her istediğimiz olmuyor.

bizi umursamayan birini düşündüğümüzü fark ettiğimiz an yapmamız gereken düşüncelerimizi kontrol altına alarak başka aktivitelere yönelmek ve içinde bulunduğumuz durumdan durumdan sıyrılmaktır fikrimce.

kendinizi umursadığınızda son bulacak olan durumdur.

size cehennem azabı yaşatır.