sizin hiç anneniz öldü mü

benim annem bu gün öldü.

uzun zamandır ağır hastaydı. sessiz bir kabullenişle ölümü bekleniyordu üstelik. bu gün uykumun en güzel yerinde bir telefon geldi, 'annen öldü' dediler.

yıllar yıllar öncesi ilkokul 2'de falandım. bir bahar günü, elimde okul çantasıyla sarsak sarsak eve gelirken, sokağımızın başında bekleyen yaşıtım bir çocuk 'annen ölmüş lan, koş eve git' demişti. evimize kadarki o 200 metrelik yolu koşmak, yaşamımdaki en uzun yolculuğumdu. meğer annem ölmemiş. bir çiçeğe su veriyormuş. yaşadıklarım, yabani bir çocuğun şakasıymış yalnızca.

oysa, bu gün gerçekten annem öldü. bir deri bir kemik kalmış bedenine dokundum. sarı benzini gördüm. bir kuş kadar kalmış bedenini kollarımda üç kat aşağıdaki tabuta
taşıdım.

mhölüm hakkında ne çok şey okumuştum, ne çok ölü görmüştüm oysa. ölüm hep başkalarının ölümüdür ya. bu kez kendi cesedime dışarıdan bakıyormuşum sandım.

çok ağlarım sanmıştım. ağlamadım. kendimi yabancı romanındaki bay meursault gibi hissettim bir ara. ağlamadım ve şu şiiri yazdım.

ötekinin ötekisine maktel

tuzu kısa kaldı
uçsuz kimsesizliğinin
bucaksız sesinde
hep yaprak curcunası
tan vaktinde
kapı önlerini sularken
bir deniz görür de utanır gibi
elleri ırmak kokar

sırtı çürük
çöpsüz üzümdür anne
elleri böğründe
ele güne karşı yazgı der
boynunu bir karanfilin sapına
uydurup
olmayan kardeşinin
üstüne eğilir gibi
kendi sesine ağlar

başı damlarda
bulut terzisi bir çocuk
iç çeken perdelerden
eksilen yüzleri sorar
çoktan kapanmış bir deftere
şerh koyar gibi
elden ayaktan düşmüş
iskemleyle söyleşir

ah annem annem
dünya dedikleri
bir gölgelikmiş
döşünde köz
barındırana

25.08.2006/ saat 21.00
bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı!

üzgünüm. annesi ölenler için.

annen yok kimsen yok diyordu bir rahmetli. bizim amcamız babannemiz filan öldü. biz yolumuzu şaşırdık.

annemiz ölse herhalde geberir gideriz bu hayatta. uzun uzun yazacak ellerim yok, yeterince üzgün ve alkollüyüm yine bu gece.

üzülüyorum.

..benim bir kere öldü / kör oldum..
diyor şair.. yerden göğe de haklı.. her ölüm değil evet.. ama kör eder bazıları..

1 soru. olmedi. evet.

öldü ve o günden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı.

normal günlere alıştım da, bayramlarda falan yokluğunu ağır hissediyorum. öpülecek elim gitti her kahrımı çekenim allah mekanını cennet etsin