sokak hayvanları için üzülmeyen insan

yüreği kör insandır. yokluk zorluk merhamet nedir bilmez başkası için üzülemez dua edemez
dünya da neden olduğunun farkında bile değildir.

şimdi hacı abi, sokak hayvanlarına üzülmeyenler orrr** çocuğu demiş gibi oldun.
tamam evet, sokakta zor şartlar altında yaşıyorlar, yazın sıcaklarla kışın soğuklarla mücadele edip, bazen şiddet görüyorlar kötü durum ama hayvanların doğasında zaten, evrimsel süreçlerden beri bir şeylerle mücadele etmek var.
doğa da çok acımasızdır mesela, sen doğadaki hayvanlara üzülüyor musun ? hayır değil mi ?
sokaklar da, bir nevi yapay orman kanunlarının geçtiği yerler, onlar da evrimleşme sürecinde buna karşı defansif güdüler geliştirmiş.
o yüzden kederlenip ağlamıyorum, ama sahiplenilmesi gerektiğini düşünüyorum, en azından imkanı olanlarca.

ben günde takribi yarım saat yırtınarak, saç baş yolarak ağlıyorum.

..

iki kelam etmek istemeyeceğim, arkadaş olup hayatıma sokmak istemeyeceğim insandır. iyilik görmek mümkün değildir bence. nitekim kendinden başkasını düşündüğünü sanmam.

bilhassa köpeklerden bahsedeceğim; üzülmek yerine kısırlaştırmak daha çözümsel olur sanki. her sokakta varlar, her köşebaşını mesken tutmuşlar. bazısı insanı bulunduğu caddeye sokmuyor bile, bisiklete motora saldırıyorlar.

aç bitir salam hayvanseveri olmaktansa bulunulan muhitte rahatsızlık yaratan başıboş köpekleri belediyelere bildirip kontrolsüz üremelerini engellemek ve barınakta daha iyi şartlarda bakılmalarının önünü açmakla işe başlanabilir. entry bu kadar.