sorumsuz babaya ölüp biten aile fertleri

adam hayatında hiçbir işte dikiş tutturamamış (şanssızlık değil tamamen sorumsuzluktan), elalemi dolandırmış herkese borç takmış, bir kere çocuğuyla ilgilenip başını okşamamış, başkalarına muhtaç etmiş, her fırsatta karısını aldatmış, arada terk etmiş gitmiş... sonuç olarak başımda erkek var şükür diyen bir eş, çocuklarının başında o olmasa ne yaparlar diyen adamın annesi. ulan o olmasa hayatınız güllük gülistanlık ne saçmalıyorsunuz diyemiyor insan. hay erkek kadar başınıza taş düşsün.

cahillik geri kafalılıktır. insanlar kendi ayakları üzerinde durabildiklerinin farkında olmuyorlar ve bir şeylere birilerine bağımlı olarak yaşıyorlar.
saçmalıktır.

var bizim toplumda böyle saçma düşünceler. "başınızda erkek olsun" ne saçma bir düşüncedir... yanında erkek olsun da, eğer o erkek/ baba artık her neyse seni huzursuz hissettiriyor, psikolojini olumsuz etkiliyor ve zarardan başka bir şey getirmiyorsa neden yanında olsun?

bizim toplumun kendi ayakları üzerinde duran kişilerden hiç haz etmeme gibi bir huyu var zaten. özellikle bu kişi kadın olunca dayanamayıp hemen eleştirecek bir şeyler buluyor, kendilerince tahminler yürütüyorlar. bence bir insanın kendi ayakları üzerinde durabilecekken bir kurtarıcı ya da yanında bir sembol görme ihtiyacı kendisine yaptığı en büyük saygısızlıktır.

eski mahallemizde vardı böyle bir aile. adam boylu poslu sağlıklı taşı sıksa suyunu çıkarır denebilecek biriydi.

karısı ve kızları fabrikaya gidiyordu, adam genelde kahve hayatı, hovardalığı yoktu sanırım.

hep hayret etmişimdir, nasıl bir aile nasıl bir düzen diye ama çözemedim sebebi hikmetini.

gösterilmeyen sevgi sevgi değildir.

sorumsuz dayı olmayı tercih ederim şahsen. dünyanın en sorumsuz insanı da olsanız kimse sizi fazla yargılayacak değildir.

en fazla enişteniz kıl olur size. böyle bir adam olmak isterdim. yeğenlerinin ve ablasının ölüp bittiği, eniştesinin uyuz olduğu bir dayı modeli.