1.
sevgilisiyle beraber bir metal grubu üyesi olan ruben'in turne esnasında bir gün aniden işitme kabı yaşamasını konu alır. bu süreci nasıl atlattığı, başına gelenler, amerika'daki deaf culture topluluğunu anlatan tadında bir filmdir. amazon prime videoda yer almaktadır. başrol oyuncusunun başarası karşısında hayrete düştüğüm bir filmdir. izleyin.
devamını gör...
2.
süper bir film.
devamında söyleyeceklerim spoiler içerebilir!!
bana kalırsa film bağımlılık üzerine. ruben ve lou, birbirlerini bulmazdan önce problemli hayatlara sahip kişiler. ruben'in uyuşturucu bağımlılığı var. lou ise ailevi problemler yaşayıyor ve kendini jiletlediğini kolundaki yaralardan anlıyoruz. fakat birlikte geliştirdikleri hayat tarzı ikisine de iyi gelmiş görünüyor. ruben uyuşturucuyu bırakmış ve lou kendini jiletlemeyi bırakmış. ancak daha önceki bağımlılıklarının yerini birbirlerine olan bağımlılıkları almış. (zaten aşk acısı dediğimiz şey aslında bir alışkanlık ve bağımlılık ızdırabı değil midir?) fakat beraber kurdukları hayat ruben'in sağırlaşmaya başlaması ile çökmeye başlıyor. bunun üzerine ruben sağırların rehabilite olduğu bir kampa katılıyor. kampın yöneticisi, daha önce alkol bağımlılığı yaşamış ve bunu atlatmış bir kişi. fakat hal ve hareketlerinden hayatın anlamını keşfetmiş gibi durduyor: sakin ve kontrollü. sürekli olarak farkında. kendinin ve isteklerinin bilincinde gibi. yani gerçek anlamda bağlılığını yenmiş. çünkü bağımlılığın en büyük semptomu, kendinin farkında olmamaktadır. yaptıklarının, düşündüklerinin farkında olmamaktır ve bağımlılığın seni yönlendirmesine izin vermektir. ancak lou karakteri, yukarıda belirttiğim gibi, bir bağımlılığı başka bir bağımlılık ile değiştirmiştir: uyuşturucu ile olan bağımlılığının yerine lou almıştır. sağır olması sebebi ile lou'yu kaybetmeyi bu yüzden kabullenememektedir ve sürekli olarak bunun çarelerini aramaktadır. eroin alabilmek için varını yoğunu satan kişiler gibi, onu lou'ya ulaştaracağını düşündüğü ameliyat için varını yoğunu satar hatta daha önemlisi hayatına yeni bir anlam katabilecek ve başkalarına (lou) ya da başka şeylere (uyuşturucular) referansla değil, kendine referansla hayatını devam ettirmesini sağlayacak uğraşları da elinin tersi ile bir kenara iter. fakat ameliyatın sonucu bir felakettir ve lou, ruben'e olan bağımlılığından kurtularak kendisine başka bir hayat inşa etmiştir.
devamında söyleyeceklerim spoiler içerebilir!!
bana kalırsa film bağımlılık üzerine. ruben ve lou, birbirlerini bulmazdan önce problemli hayatlara sahip kişiler. ruben'in uyuşturucu bağımlılığı var. lou ise ailevi problemler yaşayıyor ve kendini jiletlediğini kolundaki yaralardan anlıyoruz. fakat birlikte geliştirdikleri hayat tarzı ikisine de iyi gelmiş görünüyor. ruben uyuşturucuyu bırakmış ve lou kendini jiletlemeyi bırakmış. ancak daha önceki bağımlılıklarının yerini birbirlerine olan bağımlılıkları almış. (zaten aşk acısı dediğimiz şey aslında bir alışkanlık ve bağımlılık ızdırabı değil midir?) fakat beraber kurdukları hayat ruben'in sağırlaşmaya başlaması ile çökmeye başlıyor. bunun üzerine ruben sağırların rehabilite olduğu bir kampa katılıyor. kampın yöneticisi, daha önce alkol bağımlılığı yaşamış ve bunu atlatmış bir kişi. fakat hal ve hareketlerinden hayatın anlamını keşfetmiş gibi durduyor: sakin ve kontrollü. sürekli olarak farkında. kendinin ve isteklerinin bilincinde gibi. yani gerçek anlamda bağlılığını yenmiş. çünkü bağımlılığın en büyük semptomu, kendinin farkında olmamaktadır. yaptıklarının, düşündüklerinin farkında olmamaktır ve bağımlılığın seni yönlendirmesine izin vermektir. ancak lou karakteri, yukarıda belirttiğim gibi, bir bağımlılığı başka bir bağımlılık ile değiştirmiştir: uyuşturucu ile olan bağımlılığının yerine lou almıştır. sağır olması sebebi ile lou'yu kaybetmeyi bu yüzden kabullenememektedir ve sürekli olarak bunun çarelerini aramaktadır. eroin alabilmek için varını yoğunu satan kişiler gibi, onu lou'ya ulaştaracağını düşündüğü ameliyat için varını yoğunu satar hatta daha önemlisi hayatına yeni bir anlam katabilecek ve başkalarına (lou) ya da başka şeylere (uyuşturucular) referansla değil, kendine referansla hayatını devam ettirmesini sağlayacak uğraşları da elinin tersi ile bir kenara iter. fakat ameliyatın sonucu bir felakettir ve lou, ruben'e olan bağımlılığından kurtularak kendisine başka bir hayat inşa etmiştir.
devamını gör...
3.
bir müzisyenin başına gelebilecek en kötü şey nedir?
ruben'in bir daha duyamayacağını anladığı o an, gerçek anlamda onu kavradığı, aydınlandığı an... bir insanın korkunç gerçekle yüzleşmesi ve geri alamayacağı bir hayatın kırıntılarına tutunmaya çalışması...
riz ahmed'den şahane oyunculuk. birtakım adaylıklar da alınmıştır.
(bkz: altın küre, oscar)
ruben'in bir daha duyamayacağını anladığı o an, gerçek anlamda onu kavradığı, aydınlandığı an... bir insanın korkunç gerçekle yüzleşmesi ve geri alamayacağı bir hayatın kırıntılarına tutunmaya çalışması...
riz ahmed'den şahane oyunculuk. birtakım adaylıklar da alınmıştır.
(bkz: altın küre, oscar)
devamını gör...
4.
5.
az önce bitirdiğim ve günlerce üzerinde düşüneceğim harika hatta çok harika filmdir.
oyuncu kadrosunda riz ahmed , olivia cooke ve paul raci gibi isimlerin bulunduğu türkçeye "metalin sesi" olarak çevrilen ve en iyi kurgu oscarını alan çok lezzetli sakin bir film herkesin izlemesini tavsiye ederim.
film işitme duygusunu kaybeden metalci bir genci ve sevgilisini konu ediyor.
bol bol seyirciye empati kurduruyor.
filmin ses miksajı çok başarılı olmuş bol bol kendinizi karakterin yerine koyuyoruz.
riz ahmed çok başarılı bir oyunculuk performansı sergilemiş eğer anthony hopkins olmasaydı büyük ihtimalle oscar onun olurdu.
ayrıca tadını kaçırmadan dram filmi çekmeleri duygu pornosuna boğmamaları çok yerindeydi çok mutlu etti beni sağ olun.
kulak eğer gerçeği anlarsa gözdür
film ve içinde oluşan olaylar bana bu sözü hatırlattı nedense çok etkilendim.
ruben ve kız arkadaşının yaşadıkları hayat ve ortak acılar birden kayboluyor ve biz o kaybolmuş duyguları izliyoruz.
ruben ve sevgilisinin arasındaki iletişim işitme duygusuyla beraber kayboluyor ve ruben karakterinin çektiği acılar seyirciye aktarılıyor son derece yalın ve gerçek bir şekilde.
ruben sağırlar evine gidiyor ve sevgilisi babasının yanına gidiyor.
ruben ameliyat olduğu zaman içinde bulunduğu durum değişecek zannediyor ama değişmiyor.
kendimi ruben karakterinin yerine koyup heyecanla bekledim ama maalesef seyirci olarak rubenle aynı hüznü yaşadım.
ruben ameliyat olup sevgilisinin yanına gidiyor ve sevgilisinin aynı olmadığını görüyor aynı şeyleri duymuyorlar.
aynı şeyleri duymamak aynı hayatın içinde olmamak gibi konular ikili arasında olan iletişimi mahvediyor ve ruben ayrılmak zorunda kalıyor.
hayat ruben karakteri için normal olmuyor ve bunu ruben normal olarak kabullenemiyor en azından geç kabulleniyor.
en sonunda ise ruben çözümü sessizlikte buluyor sağırlar evinde ona dinginlikten bahseden abiyi hatırlıyor ve o dinginliği yaşıyor.
filmde bir kaç kritik nokta var .
birincisi rubenin sevgilisi ruben iyi olsun diye onu sağırlar evine göndermek zorunda kalıyor.
ikincisi ruben sağır olmayı öğrenmeye çalışıyor.
üçüncüsü ameliyat olmasına rağmen eskiye dönemiyor ve kahroluyor.
sonuncusu ve dördüncüsü ise eski hayatını ve sevgilisini tekrar bulamıyor.
sessizliğe teslim olup huzur buluyor.
seyirciye bol bol empati kurduran çok lezzetli bir film olmuş herkesin izlemesi gereken bir eser. lütfen izlemeyen sayın yazarlar izlesin.
resimag.com/p1/8caffde3eb05.jpeg
oyuncu kadrosunda riz ahmed , olivia cooke ve paul raci gibi isimlerin bulunduğu türkçeye "metalin sesi" olarak çevrilen ve en iyi kurgu oscarını alan çok lezzetli sakin bir film herkesin izlemesini tavsiye ederim.
film işitme duygusunu kaybeden metalci bir genci ve sevgilisini konu ediyor.
bol bol seyirciye empati kurduruyor.
filmin ses miksajı çok başarılı olmuş bol bol kendinizi karakterin yerine koyuyoruz.
riz ahmed çok başarılı bir oyunculuk performansı sergilemiş eğer anthony hopkins olmasaydı büyük ihtimalle oscar onun olurdu.
ayrıca tadını kaçırmadan dram filmi çekmeleri duygu pornosuna boğmamaları çok yerindeydi çok mutlu etti beni sağ olun.
kulak eğer gerçeği anlarsa gözdür
film ve içinde oluşan olaylar bana bu sözü hatırlattı nedense çok etkilendim.
ruben ve kız arkadaşının yaşadıkları hayat ve ortak acılar birden kayboluyor ve biz o kaybolmuş duyguları izliyoruz.
ruben ve sevgilisinin arasındaki iletişim işitme duygusuyla beraber kayboluyor ve ruben karakterinin çektiği acılar seyirciye aktarılıyor son derece yalın ve gerçek bir şekilde.
ruben sağırlar evine gidiyor ve sevgilisi babasının yanına gidiyor.
ruben ameliyat olduğu zaman içinde bulunduğu durum değişecek zannediyor ama değişmiyor.
kendimi ruben karakterinin yerine koyup heyecanla bekledim ama maalesef seyirci olarak rubenle aynı hüznü yaşadım.
ruben ameliyat olup sevgilisinin yanına gidiyor ve sevgilisinin aynı olmadığını görüyor aynı şeyleri duymuyorlar.
aynı şeyleri duymamak aynı hayatın içinde olmamak gibi konular ikili arasında olan iletişimi mahvediyor ve ruben ayrılmak zorunda kalıyor.
hayat ruben karakteri için normal olmuyor ve bunu ruben normal olarak kabullenemiyor en azından geç kabulleniyor.
en sonunda ise ruben çözümü sessizlikte buluyor sağırlar evinde ona dinginlikten bahseden abiyi hatırlıyor ve o dinginliği yaşıyor.
filmde bir kaç kritik nokta var .
birincisi rubenin sevgilisi ruben iyi olsun diye onu sağırlar evine göndermek zorunda kalıyor.
ikincisi ruben sağır olmayı öğrenmeye çalışıyor.
üçüncüsü ameliyat olmasına rağmen eskiye dönemiyor ve kahroluyor.
sonuncusu ve dördüncüsü ise eski hayatını ve sevgilisini tekrar bulamıyor.
sessizliğe teslim olup huzur buluyor.
seyirciye bol bol empati kurduran çok lezzetli bir film olmuş herkesin izlemesi gereken bir eser. lütfen izlemeyen sayın yazarlar izlesin.
resimag.com/p1/8caffde3eb05.jpeg
devamını gör...
6.
çok katmanlı bir film, çok güzel film. editing ve sound'da bafta ve oscar ödüllerinin sahibi. riz ahmed kendini kanıtlamış bir adam zaten, oyunculuğu bayağı başarılı. ama en önemlisi bence, bitirdikten sonra kazançlı çıkacağınız bir film bu, derin bir hayat tecrübesini de aktarmaya çalışıyor.
devamını gör...
7.
filmin afişini gördüğümde büyük bir heyecan duymuştum. açıkçası whiplash ayarında bir film bekliyordum fakat filmde müzik ikinci planda kalıyor. asıl hikaye duyma yetisini yavaş yavaş kaybeden bir insanın hissettikleri. bu noktada hisler izleyiciye çok iyi aktarılıyor fakat müzisyen olmasının ağırlığını hissedebilseydik daha iyi olurdu.
devamını gör...