söyle söğüt

.


bu gökyüzü
mavi
bu orman
yeşil
bu rüzgar hâlâ serin mi
senin mi bu derin sessizlik
sessizlik böyle güzel mi

söyle söğüt
oynaşan gün ışığı
gölgende
hangi bahtı güzelin seyrine zevk
bu yağmur ince
bu yağmur artçısı gökkuşağı
bu yedi renk
bu inen su köklerine
bu toprağa kardeşliğin
bu salkım saçak düşüşün üzerime
bu susuşun böyle güzel mi

söyle söğüt
ne kadar yakınım
kalbine
ve ne kadar uzak
sesine
bu rüzgârın
saçlarını böyle savuruşu
bu kokusu yanmışlığın
bu ateşin suya arzusu
bu düşemeyişi bir damlanın
bu çatlayışı taşların
bu korkusu konuşmanın
böyle güzel mi

söyle söğüt
şiiri doğurduğun şairin
değiyor mu kalbi olan sözlere
bu kelimeler
bu çorap söküğü gibi gelemeyiş
bu koyverip gidemeyiş
bu yine
ilk düğmeyi ilikleyen yanlış
bu anlatamayış
böyle güzel mi

söyle
güzel deme ihtimalin korkunçken üstelik

ent mi bu? nasıl söylesin?