söyleyecek çok şeyin olup söylenecek kimsenin olmaması

insan bazen susar söyleyecek çok şeyi olduğu halde.
belki "nasıl olsa anlamazlar" der susar.
belki "anlatsam ne ifade eder, anlatmasam ne" der susar.
belki " bana mı düştü anlatmak" der susar.
belki de anlatamayacak kadar yorulduğundan susar.

birde anlatacak çok şeyin olduğu halde anlatılacak kimsenin olmaması durumu vardır.
aslında insan vardır çevrede ama belki anlatınca anlamazlar, belki ne anlatıyor bu yine derler, belki de kendileri hakkında konuşmak için siz susana kadar dinler gibi yaparlar.

insan bazen söyleyeceği her şeyi, söyleyebileceği birini arar.

yada gelir buraya yazar.

belki...

sonunda kendinle dertleştiğin, dertlerinin sana çay demlediği bir noktaya getirir.

yalnızlık başlangıcı.

başkalarının göremediklerini (bir çift gözün ardındaki hüzün vs.) görüyorsanız bunu anlattığınızda size deli diyecekler. bu sebeple kendinizle sohbet etmeye alışmanızı tavsiye ederim.

yalnızlığın beni acı bir şekilde ele geçirmesi.

yalnızlık bu. bazen çok kişi de olsa etrafınızda söylediklerinizi anlayacak kişi yoktur. "söylesem ne fayda" dersiniz. o daha beter bir yalnızlıktır.

bu durum biraz aci bi fark edisle gerceklesiyor yasadigim kadariyla. once soyleyecek hicbir seyinin olmadigini saniyosun ne desen bos gibi geliyor. tamam bitti diyosun ama halbuki soyleyecek kimsen yokmus. belki anlayacak kimsenin olmamasini da getiriyo beraberinde bu durum. soylesen de anlamiyosa nafile. kisaca etrafinda aslinda birilerinin olup ama soyleyecek kimsenin olmamasi da yalnizlikmis ve bok gibi durummus

çok fazla dolmuşsundur ve anlatmak için birisini aramışsındır ama seni dinleyecek kimsenin olmadığını farketmişsindir. ve hatta söylediğin halde duymayan insanlar da vardır

insanı yiyip bitirendir. bütün duygular birikir, yaşanmışlıklar birikir, mazi gitgide ağırlaşır, hayaller işin içine girer.
kişinin iç dünyası adeta bir romana döner.
ama bu kitabı okuyacak kimse bulamayınca sayfalar yavaş yavaş çürümeye başlar...

o kadar çok söyleyeceğin ne olabilir ki? eminim çoğu söylesen de söylemesen de özünde hiçbir şey fark etmeyecek şeylerdir. kendini ifade etme meselesine gereksiz anlam yüklediğimiz bir realite. (dedi ve yine kendini ifade etmiş oldu)

(bkz: söylenecek çok şeyin olup söyleyecek kimsenin olmaması)

+ öğretmenim! hangisi doğru?
- söylenmen kendi kendine guzum!

susmakla sonuçlanan durum.

hem zaten söyleyecek o kadar şeyi nereden buluyorsunuz kuzum.
susuverin.
taştığınızda yanınızda olan ebedir, sobedir.

söyleyecek kişi çok da anlayacak olan hani.