sözlüğe sadece tanımadığı insanlara laf sokmaya gelen tip

rahatsız ukdesi.

hayat bunlara güzel ama var ya. tüm elem, gam, keder, sinir, stres, öfke, nefret ne varsa kusuyorlar, rahatlıyorlar. ha tabii arada yanan bizler olabiliyoruz. aynı masözlük gibi. masaj yaparken ağrı ve acının negatif enerjisi masöze geçiyor. bu tiplerin de tüm negatif enerjileri biz minnoş yazarlara yükleniyor.

incelenmesi gereken tip.

elma çok güzel meyve diyorsun sana girsin diyor felaket bir kafa gerçekten.

(bkz: gerçek hayatındaki insanları gömmek için gelen yazar)

tam bir yazarı gömeceğim. üstüme atılan toprağı farkediyorum. acıyorum kerataya.

bırak lafı saz isteyenler var..

halbuki tanıdıklarına da laf soksa daha güzel olacak insan.

öyle ya... en iyi laf tanıdıklara sokulur çünkü neresine çalışacağınızı iyi bilirsiniz. daha bir belden aşağı olur. oh, mis!

kaostan beslenmeye çalışan müptezel tiptir.

ilgi meraklısı olduğu için küfür yemek ister, görünmez hayatında görünür olmak ister. amacı kaos çıkarmaktır, bilgi falan umurunda değildir.

bunların en büyük özelliği klavye ellerindeyken asıp kesmeleridir. gerçek hayatta cüret edemeyecekleri şeyleri klavye başında yaparlar.

anlamlandıramadığım insan grubudur.

aslında tabi ki kendileri için bir fikrim mevcut. neyse ki böyle bir olaya denk gelmedim; ama kendi halinde bir şeyler yazarken birinin size diş bilemesi hoş bir durum olmasa gerek.

tahminimce gerçekten mutsuz olan ve gerçek hayatında ezilen( patronuna, ailesine , çevresine sinirlenip ses çıkarmayanlar) kişiler , aynı durumu başkalarına yaşatarak kişisel bir tatmin sağlamaya çalışırlar. sanırım psikolojide yansıtma deniyordu bu olaya. bir tatmin sağlar mı bilmiyorum; ama böyle saldırıların genel olan mutsuzluklarına çare olacağını sanmıyorum.

hepimiz bir iki bir şey karalayıp çıkıyoruz. gereksiz huzursuzluklara ne gerek var?