iç sesine laf sokmaya çalışan insan

şizofren oldum la ben galiba diye düşündürür.

geçenlerde farkettim biz bayağı bayağı bu hale gelmişiz iç sesimin bana fısıldadığı şeylere muhalefet olup laf falan sokmaya başladım.

bu gidişatın yönü hiç iyi bir yere gitmiyor gibi ama hayırlısı bakalım.

kendi kendine konuşmaktan daha ileri bir noktayı keşfetmiş insandır.

genelde iç sesime karşı dış sesimle konuşurum. bence o yani iç sesim biraz nahif, dünyadan bir haber ve sanki onu korumalıymışım gibi biri. evet, ben de rahatsız gibi delirdim.

neyse işte normalde bu iç sesime karşı çok hassas davranmaya çalışıyorum fakat bazen sabrımı zorluyor. bu arada yaptığım tüm hataların, dalgınlıkların, sakarlıkların falan sorumlusu olarak onu görürüm. işte öyle zamanlarda birtakım kırıcı şeyler söyleyebiliyorum. mesela "sen nasıl bir aptalsın ya?!" gibi.

laf sokma evresine gelebilmiş değilim. çünkü yazık.

oh be sonunda !
sonunda bir başlık beni rahatlatıp kedi gibi mırrrrlattı. ahahah.
yalnız değilmişim !!
bir süre iç sesime laf sokmayı bırakabilirim artık...

bu tanımı girerken iç sesim ı always come back diyor...
olsun, haddini bildiririm ben ona.
hele bir gelsin...

(bkz: şizofreni)

valla biz birkaç yıl çok kavga ettik, tartıştık kırdık döktük. en son ayrılma kararı almıştık. ama sonra ne olduysa aramız pek bir sıkı oldu. sanırım o ara benim delirmeye başladığım döneme denk geliyor.