sözlüğü bırakmak için haklı nedenler

canımın öyle istemesi.

ben canımın öyle istemesine bir oy daha atıyorum.

(bkz: geçmişe sünger çekmek)

sözlüğü bu düşünceyle bırakanlar, yüzde 70'ini falan oluşturuyordur, eminim... bir şekilde bırakıp gidenlerin.

yeni bir karaktere bürüneceklerini düşünüyor haspamlar.
düşünsünler.

canım ve keyfim öyle istedi

yazmak, kafayı rahatlatmak için en güzel eylemdir. sözlüklere kafa dağıtma aracı olarak bakarsanız sıkılmazsınız. okuyun, yazın, çizin… rahatlatın kendinizi. yıllar sonra bakacaksınız ne macera ne anılar biriktirmişsiniz. 2040 yılında yaşarsak ve sözlük yayına devam ederse editlerim…

yazın dostlar yazın. beğenilme kaygısı gütmeden.

iki dir kelli ferli kıllı adamlarca entrilerim favlanıyor. hafiften uyuzlanmaya başladım.
zaten küreselci lgbt pompasıylan sallanıyoz.
nooluyoz? gerildim biraz

sıkılmak en temel neden olabilir.

size acı gerçeği söylemem gerek.

bırakıp gidiyorsunuz ya hani böyle süslü cümleler ve ağır tavırlarla; hiçbir şey eksilmiyor, ne kıçı kırık sözlüklerden ne de kalanlardan. belki hafif bir cereyan, inceden esinti. o kadar işte.

nitelikli dertler edinin.

devam etmek için de herhangi bir neden yok ki boş işten başka bişey değil

sözlükten sevgili yapmak ahah.

sözlüğü artık "tutmamak".

yani başta, "tuttum bu sözlüğü! çok kafa ortam." diyen birinin fikri zamanla değişebilir.

akşamından sabahına 10 tanımla yazar olanları gördükçe henüz çaylakken bile gidesim var

mutlu olmak.

kilo fazlası olmak bunlardan biri olabilir. armağan çağlayan'a konuk olan cerrah insan en çok okurken kalori harcar dedi.

ben sözlüğü pek okumuyorum daha çok yazıyorum. bu yüzden kitap okumaya başladım. şu an daha önce aldığım ama başlayıp yarım bıraktığım cumhuriyetin 100 günü kitabına kaldığım yerden devam ediyorum.

kitap 400 sayfa ve ben daha 57.sayfadayım. bu bitince de bu kitabın ikizi olan cumhuriyetin 100 ismi kitabını okuyacağım.

bu arada sadece keyif alıyorum diye okumuyorum. tarihi ezberlemek yerine hikaye gibi okuyunca hem daha eğlenceli oluyor hem daha akılda kalıcı oluyor.

bir örnek vermek gerekirse. kitaplarda bab-ı ali baskınından bahsederken bir bakanın öldüğünü söyler geçerler.

bu kitapta olayın nasıl olduğu yazıyor. enver ve adamları bab-ı aliyi basınca bütün bakanlar saklanmış ama aralarında yiğit olan harbiye nazırı nazım paşa ile enver konuşurken bir ara bu nazım paşa bunlara pezevenkler demiş.

yakup cemil de bu lafa yükselmiş ve gelip başından vurmuş. sonra da bunlar ancak bu muameleden anlar demiş.

böyle anektod olarak okumak güzel.

finaller…

tutunamıyorummmm

öyle uygun görmem.

şimdilik böyle uygun görüyorum.

aşırı meşgul olmak.
sıkılmak.