sözlüğü ciddiye almıyorum deyip hayatın merkezine oturtmak

yani çelişkiler diyarında bir gün gibi. vaktin çoğunu burada geçirip acaba ciddiye almamak mümkün mü? kendi kendimle çeliştim lan! beri gelin.

karantinada ramazan davulcusunu bile ayrı bi ciddiye alıyosun yemin ediyorum..

çok vakit harcadığınız şeyi illa ciddiye almak zorunda olmadığınızdan gayet yapılabilir. misal video oyunlarına harcadığım zamanın haddi hesabı yoktu bir dönem. ama hangi birini, ne kadar ciddiye aldım ya da alabilirdim? sözlük için de durum aynı. ne kadar ciddiye alabilirim?

ciddiye almıyorum deyip hayatın merkezine oturtmak kısmı sıkıntılı ama. böyle bir şey söz konusu ise bildiğin kendinizi kandırıyorsunuzdur.

bazı güruhlarca hem hayatının merkezine konulup hem deli gibi ciddiye alındığını söyleyebilirim. daha iyi yapacak bir şeyi olmayanların mekanı burası. asıl zarar genelde bu güruhlarca gelir. tarih yanılmaz.

ciddiyet derecesi, olaylara yaklaşımlar önemli sonra. iyi hype yapınca şişen egolarla, kötü şöhretle içe kapanmalarla olacak iş değil. sosyal mecra burası, herkesten olumlu ya da olumsuz, aynı kişi tarafından bir gün olumsuz bir gün olumlu feedbackler alınabilir. fazla şaapmamak lazım.

hem kendine hem bu platforma asıl zarar veren, her şeyin kendi istediği gibi olmasını isteyen güruh, ya da hayatını buraya kanalize eden. burda yiyen, burda içen, burda tuvalete giden, burda uyanan, burda yatan, hayati ihtiyaçlarını burda karşılayan, tek sosyal ortamı burası olan güruhlar var burada. sıkıntı da burada başlıyor. ev dekore etme gibi dekore etme çalışmaları zarar veriyor. ciddiyet.. önemli konu velev ki derecesi daha öneml.

bir yerde ciddiyet ve meme varsa.. bende varım arkadaşlar!

konu çok derin saat ise 03:30 aylardan mayıs.

en güzeli takmamak. ister yut sindir sözlüğü ister dille, zamanla kafanızdaki soruya yanıt alacaksınız. deneyim ile. evliya gelse 10 sayfa yazsa o bulmacayı çözemez. illaki deneyimlemek lazım.

ben o son noktayı yazayım şimdiden, bir gün buluşuruz aynı yerde. “takmamak”

ruh hastası olmaya adım adım... hadi geçmiş olsun.

bu işin kaşarı olmayanların yaptığı eylemdir.
yoksa aklı başında bir sözlük yazarı; franz kafka'nın dönüşüm kitabını komodinin üstüne bırakır, tanımını yazar ve sonra tekrar kitaba devam eder. onun için bu kadarcık ciddiyetin yettiği bir eylemdir.
--
yav bırakın, herbirimiz bir diğerimiz için metrobüste falan sırt çantasına takılmamak için "pardon" deyip yanından geçip gittiğimiz insanlarız. hangimiz bir diğeri için hayati önem taşır ki ? (gerçek hayatında tanış olan yazarlar müstesna)
gündemi falan takip etmek için fena değil. bazen öyle haberleri buraya taşıyorlar ki gerçekten etkileniyorum.
herşeyde olduğu gibi sözlükte de mutualist olmak lazım..
işine yarayacak kısmını alacaksın, gerisini salacaksın toprağa.
tıpkı elmayı yedikten sonra kalanını toprağa gömmek gibi..
takılmayın efenim çok fazla.. keyfini sürün yeter..
günaydın sözlük vaktim zamanım gelmiş benim..

dünyayı ciddiye almayıp yaşamak gibi bir şeydir.

kendini kabulden dolayı olandır.
bireyin zamanını harcadığı her alana kıymet vermesidir.
zamanını harcadığı alana kıymet, kendine kıymettir.
en son jess nickli yazarla çok verimli paylaşımlarımız oldu.
bana meditasyon ile ilgili çok değerli bilgiler verdi.
bende ona yazı ile ilgili destekde bulundum. sonrasında benden beni çok mutlu eden bir isteği oldu.
bir ucunda kıymetli insanlar olan, verimli zaman geçirdiğim sözlüğü ben niye ciddiye almayayım?
ciddiye alıyorum, hatta seviyorum.
içkim yok, sigaram yok, kumarım yok, bir kafa sözlük var bağımlısı olduğum.
çok şükür.

merkezin boş kaldığını gösterir.

gercekten tedavi görmeniz gerek çocuklar.

sözlüğü ciddiye almamak ciddiyetsizliktir. bakınız yıl 1995, o zamanlar saçlarım var tabi, aynaya bakıp sürekli kendimi ciddiye alıyorum. ama olmuyor, hep bir gerginlik hep bir eksiklik. işte sözlüğe üye olunca anladım ki meğer papaz her zaman bulgur yemezmiş, dokunamazmışız ağlayabilsek de gözyaşlarımıza, hep yalnızmışız kalabalıklar içinde, zurnanın zırt dediği yer aslında bizim zort dediğimiz yermiş. bu da böyle bir anımdır.

sosyal hayatı olmayan bütün gününü evde geçiren insan davranışıdır.