sözlükteki kimseyi beğenmemek önemsememek ve ciddiye almamak

bunlar kim ki bunlara değer vereyim kafası yaşamaktır. gayet olası bir durumdur. böyle duygulara, görüşlere sahip olmak sanal bir ortamda bulunduğumuz için daha kolay olabilir. ama sağlıklı mı? bence değil. ulan insan en azından üç beş kişiye sempati besler.. herkesin çöp olma ihtimali sıfır.. madem kimseyi beğenmiyorsun ne işin var ulan burada? yallah. git layık olduğun yere. değil mi?
herkes değerlidir demiyorum. elbette çoğu yazar çöptür, çürüktür. ama öyle olmayanlar da vardır.

yani olabilir tabi. sonuçta burası sanal bir mecra ve kimse birbirini tanımıyor. hepimiz uzaktan konuşuyoruz birbirimizle. bir kere bile yüzümüzü görmedik, hatta ismimizi bile bilmiyoruz belki de. herkes düşüncesinde özgür. peki ben öyle mi düşünüyorum hayır öyle düşünmüyorum.

sebebi de şu, mesela yalan konusundan ilerleyeceğim ben. insanlar gözlerimin içine bakarak yalan söyleyeceğine sanal alemde söylesin. çünkü gerçek hayatımda yalana uğradıysam (ki kaç kere uğradım) bunu atlatmak pek kolay olmuyor. sinirden ağladığım bile oldu, koca adam der gülerdiniz görseydiniz. sanalda unutuyorsun bir süre sonra.

uruk hariç de

peki sözlükteki diğer arkadaşlarımızın bizlerin bu ikramlarına gerçekten ihtiyacı var mı?

hadi diyelim, beğendik, önemsedik ve ciddiye aldık. bu reel hayatında neyi değiştirdi?

biraz egon okşandı, kendini değerli hissettin falan. peki ya sonra? ekranın sağ üst köşesindeki çarpıya bastı ve çıktı kendiyle birlikte ikramları da yok oldu gitmedi mi?

duygularımız hislerimiz veya hissettirdiklerimiz hepsi gerçek olsa dahi, bu tür mecralar yalan.

fikrimizle varız, cismimizle değil bu sebepten dolayı kafayı yakmaya gerek yok.

gereksiz tevazu, gizli kibirdir diye bir söz vardır. bir arkadaş pek güzel örneklemiş.

aslında delicesine, kudurukça fav kovalamak ve kankacılık kasmakla sonuçlanır. dikkat edin, en dikimde değilsiniz diyenler en delicesine buradan varlık devşirenler.

ben önemsiyorum şahsen insanları. en azından bir noktaya kadar. belirli sınırlar aşılınca, bazı duruş bozuklukları hasıl olunca bırakıyorum önemsemeyi. gerçek yaşamımda da böyle yapıyorum.

dövüş kulübünün birinci kuralı; ''narsistleri beslemek yasaktır''

sizin ananızı bacınızı beğenseler, önemseseler ve üzerine bir de ciddiye alsalar hoş mu?*
edep sen ne güzelsin...