su küçüğün söz büyüğün

doğrusu sus küçüğün söz büyüğün olan, günümüze kadar yanlış söylene söylene dilimize oturmuş kalıp atasözüdür.

hep su küçüğün söz büyüğün diye yanlış bilinen sözün, doğru kullanımıdır.

ele aldığımız atasözünün ilk şekli oğuz türkçesindeki “söz ulunın, su kiçinin.”
sözüdür. bugün türkmenistan türkçesinde de bu şekli kullanılmaktadır. diğer çeşitlemelerin sonraki yüzyıllarda ortaya çıkıp yazıya geçirildiği görülmektedir. söz, kesinlikle atasözüdür. deyim değildir.
söze, en doğru anlamı “su küçüğün, sofra büyüğün.” sözü altında gelenek ve
göreneklerden hareketle 1941 yılında ömer asım aksoy vermiştir (aksoy 1941:151)
gelenek, görenek ve inançlarımızdan kaynaklanan bu atasözümüze, kullanılma
durumu da düşünülerek aşağıdaki dört anlamı verebiliriz:
1. ailede, toplumda su verme görevi yaşça küçüklerindir.
2. küçük bebek ve çocukların bulunduğu bir ortamda su öncelikle onlara ikram
edilir.
3. konuşmada ve sofrada yemeğe başlamada öncelik büyüklerindir.
4. büyüklere saygı, küçüklere sevgi önemli bir geleneğimizdir. su ikramı, söze/
yemeğe başlama sırasında da bu geleneğe uyulur.

kaynak

doğrusunun "sus küçüğüm, söz büyüğün" olduğu söylenen ve kafası karışık birinin "su küçüğün söz büyüğün" diye değiştirdiği bir türk atasözüdür.

atasözü kökünün oğuzlara dayandığı söylenir.

sus küçüğün söz büyüğün diye kandırmış beni dediğim atasözü.

alın suyunuzu da artık sözü küçüklere verin ülke mahvoldu.

"sus küçüğün söz büyüğün"
doğrusu bu.

hak verdiğim başlık der, geçerim.

bizde de su küçüğün sofra büyüğün denir. ilk suyu hep küçük olan içer sıralama öyle gider. yemek masasına da ilk büyükler oturur ve ilk onlar yemeğe başlar. bize de böyle öğretildi.

bugun su da söz de kücügün. kücük hadsiz, kücük saygisiz, küçük pervasiz, küçük tam bir idiot bu devirde.