super mario

ismini gerçek bir iş insanından almış olan oyun kahramanıdır/karakteridir.

mario segale, 1980'lerde nintendo'ya bir ardiyesini kiraya vermiş. nintendo o dönem kiralarını ödeyemeyince onları dışarı atmamış ve onlara gerekli parayı bulabilmeleri adına şans tanımış segale ve "mario" ismini de onun şerefine koymuşlar bu karaktere, sonrasında parayı bulabilip işleri rayına koyabilen nintendo. mario segale, 2018 senesinde, 84 yaşında hayata gözlerini yummuş.

herhalde nintendo'nun bir nevi "tişikkirler sipir miriyo" deme tarzı gibi bir şey olmuş bu olay. *

kaynak: x.com/historyinmemes/status...

90 ların meşhur atari oyunlarından .bıyığı ve ismi ile müsemma italyan konsol figürü.

gerçek adı mario mario olan karakter. kardeşi de luigi mario. bu yüzden mario bros. olarak geçiyorlarmış. ben demedim, yaratıcısı dedi.

nintendo'nun yarattığı atari oyunu. *

en az 10-15 tane oyunu çıkmıştır ama en meşhuru ilk oyunu olan 1985 yapımı super mario bros. oyunudur.




8 seviyesi olan dünyada kalede tutsak olan prensesi kurtarmak için uğraşır dururuz. *


herkes mario'yu bilir ama bir de onun kardeşi luigi vardır o fazla bilinmez hep unutulan olmuştur. eğer 2 kişi oynarsan mario ile canın bitince veya yanınca sıra luigi'ye geçerdi.



özellikle bizim ve bizden önceki kuşak olan abimlerimizin ablalarımızın jenerasyonu çocukluğunun büyük bölümünü bu oyunla geçirmiştir.

çocukken en sevdiğim oyundu, gençliğimde en sevdiğim oyuncu oldu. o gitti gideli super mario diyince aklıma karı kız peşinde koşan, boru döşeyen bıyıklı tesisatçı değil şu insan evladı geliyor.

ça ça ça!

hayatımda oynadığım ilk video oyunu. ondan önce mahallede, orada, burada fiziksel oyunlar oynadık, ama söz konusu ''ekranlardaki'' oyun olunca, ilk bayrağı ''super mario bros.'' çekiyor.

yıl 2005 falandı herhalde. ben 5 yaşındayım, evde de ufak bir 37 ekran profilo tüplü televizyon var. babamla annem o zamanlarda ayrı değildi tabii ki, ve ufak bir kırsal ilçede hayat idame ettiriyorduk. kapı sesi geldi bahçeden. bir baktım, dedem elinde kocaman bir kutuyla bahçeden geliyor. kendisi 2018'de rahmetli oldu, rahmetle anıyorum bu arada. kendisi çocuk sevindirmeyi çok severdi. neyse işte, kapıdan içeri girdi dedem. oturdu, ''gel nivna'' dedi. geldim ve ben de dedemle birlikte yere çöktüm. kutuyu açıyoruz ama ben henüz 5 yaşında olduğum için bunun ne olduğunu hala anlayamamıştım. zaten hayal mayal hatırlıyorum. kutu açıldı, içinde ne mi olsun? ateri! bakın atari değil, ateri. hala ne olduğunu bilmiyorum. dolayısıyla bunun o dönemlerdeki en muazzam oyun konsollarından biri olduğunu da bilmiyorum. yine de seviniyorum falan.

annem de o dönem garip bir şekilde bu aterileri tv'ye bağlamayı biliyormuş. rahmetli dedem pek anlamazdı. neyse bağladık falan. super mario açılıverdi. benim tepki aynen şu;

''aaaaaaa, ne güzel bir şey bu böyle!'' falan. sonra bu zımbırtının bir de kontrolcüsü vardı. namıdiğer ''oyun kolu'' ilerleme tuşuna basıyorum, mario ilerliyor. zıplama tuşuna basıyorum, mario zıplıyor. bu var ya, bunun verdiği zevki anlatamam size o dönemlerde. zaten çok küçüktüm de, ama benim için devrim niteliğinde bir şeydi bu. düşünsenize, o dönemde sadece tv kanallarının dayadığı içerikleri kontrol edemeden izlemekteydiniz. fakat ateri denen bu zanaat, kontrolü tamamen size bırakıyordu. kesinlikle ve kesinlikle büyülenmiştim, ve bu büyülenme durumu kutuyu açtıktan saatler sonra gerçekleşmişti.

o gün bugündür, super mario bros. benim ilk oynadığım video oyunum olarak kaldı. tabi bu atari furyası aralıksız 2014 yılına kadar devam etse de, (bu döneme kadar satışı hala vardı) 2010 yılına kadar vcd'li ateriler dahil birçok ateri eskitsem de, hatta zaman zaman bu aterinin bana alınması için anama babama yalvarsam da, 2010 yılında hayatıma bambaşka bir boss girmişti. sony playstation 2 girmişti. ve benim için video oyun dünyası, hiçbir zaman eskisi gibi olmadı.

evet ps2 çok özel, çok güzel, ve ateriden kat kat daha iyi makineydi bunu kabul ederim. ama ben, mario'nun peşini hiçbir zaman bırakmadım. pc'ye emulatör indirip, klavyeyle de olsa ondan oynardım. ps2 mi? hiiiç sorun değil bebeğim. emulatör kurmak 2 saniyelik iş. kuruyordum, ve dualshock2 ile keyfime bakıyordum.

heer neyse işte, super mario bros.'un benim için yeri her daim ayrıdır. iyi ki oynadığım ilk video oyunu super mario bros. ve evet, oyunun ismi gerçekten ''sonunda tek nokta ile'' super mario bros.

jaaardeeellll .

6 yaşında falandım sanırım. komşunun benden büyük oğlu gel atari oynayalım dedi "hatari ney lan" diye daldım eve. yavuşak çalıştırdı aleti, açtı televizyonu elime de kollardan birini verdi. şu tuşlara basacaksın dedi, basıyorum ama yönlendiremiyorum gibi geliyordu, yine de delice hoşuma gitmişti. yıllar sonra anladım aslında kendisi oynuyormuş ben de beraber oynuyoruz sanıyormuşum.

volkan seni bulacağım oğlum.

şerefsiz mario bir kız için gardaşının rızkını yedi hep. nerde yedin altınları söyle mario. o premses seni parmağında oynatacak tarlaları da satarsın sen hiç güvenmiyorum sana.