sürekli eleştirmek

tatminsiz ve psikolojisi bozuk insan özelliğidir.

eleştirilmeye tahammülü olmayan, bir şekilde kendi açığını kapatmaya çalışan insandır.

meslek hastalığı.
meslek için (bkz: sözlük yazarlığı)

türk işi hobidir. teklifsiz yapıldığı ve yapıcı olmadığı için bir boka yaramaz.

eleştirecek şey fazlalığından kaynaklıdır.

memnuniyetsiz insan davranışı. bir yandan da eleştirilecek çok fazla konu olduğunun göstergesidir.

boş teneke çok tıngırdar hemen uzaklaşın oradan

hiç katlanamadığım, sabretsem de içimde fırtınalar koparan sıkıntılı durum.
eleştirmek en kolayı, çözüm var mı peki?
e yok.
öyleyse hadi abicim kafa ütülemeden ilk sağdan ilerle.

öncelikle bilinmesi gereken eleştirinin sadece olumsuz olmaması.
olumlu eleştiri de vardır.
diyerek eleştirdiğim başlık.
insanı dinç tutar.

bir budalalık çeşidi. beynin küçük bir kısmında işlerlik olduğunu kanıtlayan antipatik davranış. fikirsizlik.

hastalıktır
dünyanın kendi etrafinda döndüğünü ve
herşeyi kendi bildigini sanan tipler
açıkça soylemeliyim zavallı haldesiniz

eleştirmek, eleştirilmek güzel şey. yeter ki "maruz kalma" boyutunda bir süreklilik arz etmesin. kişinin böyle bir potansiyeli varsa zaman zaman okları kendisine de çevirmesi gerektiğini düşünüyorum. kişisel gelişmek maksatlı. *

kendi yetersizliklerini; karşı tarafa yükleyerek kişisel tatmin elde eden kişi durumu.

sözlük anlamı: bir insanı, bir konuyu, bir yapıtı, doğru ve yanlış yönlerini bulup göstermek ereğiyle inceleme işi.
ancak tenkit edilerek olumsuz yönleri söylemek diye de algılanması sağlanmıştır.

bu nedenle olumlu ve olumsuz eleştiri olarak ele alabiliriz. olumlu eleştiriler kabul edilebilirken olumsuzlar pek fazla dikkate alınmaz ancak olumsuz eleştiriye de yapacağımız ve ya yaptığımız herhangi bir işe bakış açımızı genişleştmek amacı ile açık olmak gerekir.

başlığın amacına göre düşünürsek
ne yazık ki bizim toplulumuzda karşımızdakini olumlu yönde etkilemesi için değil de genelde kıskançlık, yadırgama, tatmimsizlik, ego tatmini ve ya sadece üzmek maksadı ile yapılan olumsuz eleştiriler bu konuda toplumumuz'un dünya üzerinde en başarılı olduğu konulardan biri haline gelmemizi sağlıyor.

vasıfsız, hiç üretmemiş insan davranışı.

şuaralar kafamı kurcalayan şey.

sürekli birileri herhangi bir konuyu eleştiriyor. şöyle olmalıydı böyle olmuş, hayır güzel değil çirkin ya da neden böyle oldu gibi laflarla geçiyor bütün günüm.

herkesin bir fikri var ve fikrinde haklı olduğunu düşünüyor. işin garip tarafıysa 10 cümlelik eleştirinin en az 6 cümlesinde de haklı. tespit iyi, o konu hakkında düşünmüş taşınmış belki de ama çözüm ne abi?

%95 herkesin ortak bir paydada buluştuğu bir konuyu ele alalım mesela. kadına şiddet olsun bu. yok işte şöyle oldu böyle oldu diye bir başlıyorlar anlattıkça anlatıyorlar. şu tarihte şu kadın şöyle öldü, bu tarihte af çıktı bilmem kaç kadın öldü yürüyen ansiklopedi gibi anlatıyor herif. ee abi nabıcaz bu sorunu nasıl çözücez diyosun. "kadına şiddet uygulamayarak" diyor. ee madem kolay geçsene kadına şiddeti engelleyecek kurumun başına. bir gecede tüm sorunlarımıza merhem oluver neolacak. elinemi yapışır.

bu tecavüz, şiddet vs konularda çok klişe bir çözüm var mesela "idam". ya gerçek anlamda 1 saat sonra idam gelse tüm sorunlarımızın çözüleceğine inanıyor musunuz? madem tüm sorunları çözüyordu bu idam, neden nerdeyse tüm dünyada kaldırıldı? kaldırılan ülkelerde geri gelmesi konuşulmuyor bile mesela. demek ki çözüm değilmiş dimi. en basit örnekten gidelim idam çözüm olsa herkes iran'da suudi arabistan'da yaşamak isterdi. ama ben kimsenin oralarda yaşamak istediğini düşünmüyorum.

neyse konu dağılmasın geri dönelim bu herşeyi eleştirme konusuna.

herkesin bir fikri var. bu gayet doğal ve zaten insan denen ürünün varlık sebebinden biri bu. bu yaratığın kafa durmuyor sürekli birşeyler üretiyor.

ama sanki her üyesi ürettiği fikri paylaşmasa mı? ya da sadece belirli bir zümremi bişeyleri eleştirse. en azından x konu hakkında birşeyleri deneyimlemiş, öğrenmiş kişiler. buna aklı başında herkes katılacaktır ama bu durum yanında şunu doğuruyor:

birşeyleri eleştirme ehliyeti olan insanlar bu vasfı kötü niyetle kullandıkları zaman ne olacak? mesela x bir filmin yapımcısıyım diyelim. "filmeleştirmeni31" nickli bir adama filmimi övmesi için para verdim. filmim kötü olmasına rağmen insanlar, filmeleştirmeni31 "bu film iyi film" dedi diye filme gittiler. ben para kazandım ama insanlar mutsuz ayrıldı. o zaman ne olacak? paranın satın alamayacağı şeylerin sayısı 2 elin parmaklarını geçmez diye bi laf var. bu eleştirmenlerin doğruluğundan nasıl emin olacağız?

ben birazda bu eleştiri çılgınlığının sebebini, belirli bir kesime hitap eden eleştirmenlerin toplumun çoğu kesimine yetersiz gelmesini ve eleştirilerin onlara hitap etmemesine bağlıyorum. "sen o işi düzgün yapamıyorsun" diyip elinde klavyeyle yazmaya başlıyor insanlar.

yazmalarında yine hiç problem yok. yazmakta özürler tabi ama bu kişiler kendi hayatlarını bile doğru dürüst gözden geçirmemişler. bu insanların eleştirileri ne kadar doyurucu olabilir? bu insanların eleştirisinin ne önemi var? laf ve veri israfından başka neye yarıyor bu eleştiriler?

peki nabıcazda bu eleştiri çöplüğünden paçayı kurtarıcaz... aşağı sürsen bıyık yukarı sürsen sakal. bu konuyu eleştirmem bile bu yazıya ters düşüyor aslında. benim bunu eleştirmemde mesela kime göre neye göre doğru bir eleştiri?

nasıl bir çıkmazın içine girdik bilemiyorum. su akıp yolunu bulacak bir şekilde tabi ama ne olacak bu işin sonu? hiç kimseye evet sen haklısın diyemez oldum iyice.

x bir konuda hangi açıdan bakarsan o açıdan haklı duruyor. sürekli herşeyin bir gri olma durumu söz konusu. neden bir konu siyah veya beyaz değil? neden herhangi bir konunun doğrusu yok ve evet bunun cevabı bu diyemiyoruz? bu post- truth çağında nereye kaçıp yerleşeceğiz. hangi dağlarda huzura kavuşacağız bilemiyorum. neyin doğru neyin yanlış olduğu tamamen birbirine girmiş durumda. kafayı yememek elde değil.

bide bu eleştirme ve fikir yürütme öyle bir hale geldiki hareket edemez hale getiriyor insanı. çoğu kişiye göre bunun çözümü görmezden gelmek ama o orda durmaya devam ediyor. tamam halının altına şuan süpürdük ortalık temiz gözüküyor ama o tozlar halen daha odanın içinde. pisliğin içinde yaşamaya devam ediyoruz aslında. oda temizlenmedi.

bu gerçekliği nasıl değiştireceğiz? ne olacakta bu sancılı değişim sürecinden akıl sağlımızı koruyarak çıkacağız? akıl sır ermiyor gerçekten.

eleştirmek dozunda olduğu sürece ve karşındakine katı sağlayacaksa iyidir. eleştirilen kişinin eksiklerini görmesine, hatalarını düzeltmesine, gelişmesine yardımcı olur. ancak bu sürekli yapılıyorsa orda bi' dur derim eleştiren kişi sürekli eleştiriyor yahut hep aynı kişi başkaları tarafından övülüyorsa orda bi' çekememezlik, bir hasetlik vardır illaki. yahut sırf konuşmak için yapılan bir davranıştır.

insanlarımızın hata yapma konusuna ek olarak bilirkişi olduğu konulardan biri. eleştirmeden önce “acaba ben bu sözleri söyleyebilecek bir konumda mıyım” ya da “dediklerimin bir geçerliliği var mı” diye düşünüp öyle hareket etmekte fayda var. takdir edip fırsat tanımak yerine bu gereksiz tavır çok kırıcı, yargılayıcı ve küçük düşürücü. tabii bunlar benim şahsi görüşüm, bağzı çok bilmişler ne düşünür bilemem. yoksa herkes konuşur, yalan yanlış demeden konuşur eleştirirler. biraz yapıcı olalım lütfen ya.

ayrıca bir söz vardı derler derleer, yapmasak da yaptı derler diye. ne kadar da haklı. kurtlar vadisi repliğiymiş. kurtlar vadisini de oldum olası sevemedim ama polat abimiz yine doğruları anlatmış.