sürekli pesimist olan insan ile pestil yemek
başlık "kırk küp kırkının da kulpu kırık küp" tarafından 27.10.2025 22:50 tarihinde açılmıştır.
1.
sürekli pesimist olan insanın en büyük trajedisi, pestil yerken bile umut bulamamasıdır. normal insan pestili ağzına atar ne güzel tatlı, doğanın şekersiz hediyesi der. pesimist ise aynı ısırığı alır, bu da kurumuş meyve, aslında ölümün meyve hali der.
pestil onun için enerji kaynağı değil, yaşamın solarak yok olmuş halidir. üzüm pestili yerken demek ki bir zamanlar salkım salkım umutlardı, şimdi yassı bir umutsuzluk levhasına dönüşmüş diye iç geçirir. kayısı pestilini yerken bu da güneşte kavrulmuş bir depresyon diskidir der.
bir keresinde biri ona abi, pestil yiyorsun ya, sağlıklı bir şey işte, keyfine baksana demiş. pesimist suratını buruşturmuş zaten her şey sağlıklı başlar, sonra midede asitlenip çürür… tıpkı ilişkiler gibi demişti bana.
hani bazı insanlar pestilin üstüne ceviz koyup sarar ya… işte o an pesimist der ki: hayatın bana sarmadığı tek şey pestil.
ve sonunda pestili bitirir, ama doymaktan ziyade içi daralır. çünkü her lokmada yaşamın kendi diş izlerini bırakmış olduğunu hisseder. sonra sessizce paketine bakar: %100 doğal yazmaktadır. demek ki doğa da depresifmiş der, kalan son pestili de masaya bırakır.
o dakikadan sonra o pestil değil, press-till olur yani ta ki her şey kötüleşene kadar.
pestil onun için enerji kaynağı değil, yaşamın solarak yok olmuş halidir. üzüm pestili yerken demek ki bir zamanlar salkım salkım umutlardı, şimdi yassı bir umutsuzluk levhasına dönüşmüş diye iç geçirir. kayısı pestilini yerken bu da güneşte kavrulmuş bir depresyon diskidir der.
bir keresinde biri ona abi, pestil yiyorsun ya, sağlıklı bir şey işte, keyfine baksana demiş. pesimist suratını buruşturmuş zaten her şey sağlıklı başlar, sonra midede asitlenip çürür… tıpkı ilişkiler gibi demişti bana.
hani bazı insanlar pestilin üstüne ceviz koyup sarar ya… işte o an pesimist der ki: hayatın bana sarmadığı tek şey pestil.
ve sonunda pestili bitirir, ama doymaktan ziyade içi daralır. çünkü her lokmada yaşamın kendi diş izlerini bırakmış olduğunu hisseder. sonra sessizce paketine bakar: %100 doğal yazmaktadır. demek ki doğa da depresifmiş der, kalan son pestili de masaya bırakır.
o dakikadan sonra o pestil değil, press-till olur yani ta ki her şey kötüleşene kadar.
devamını gör...