syk pike

2022 norveç yapımı film. ilgi manyağı olarak geçiyor dilimizde. türü komedi dram ama ben hiç gülmedim. kara komedi çünkü. ama bana kalsa ben bu filme korku ve trajedi derdim. şöyle bir insan düşünün.

kendini bilinçli olarak bu hale getiren bir insan. sırf ilgi üstünde toplansın diye. burda olsa bir iki soyunurdu kimse onu unutmazdı. neyse.

film ilgi manyağı iki sevgiliyi anlatıyor. kadın daha ön planda. çünkü onun manyaklık ayrı bir seviye. erkek de hırsızlık yapıp çaldığı şeylerle sergi açıyor. ikisi de her ortamda kendileri konuşulsun istiyor. signe erkek arkadaşı tüm ilgiyi üstünde toplayınca bunu kaldıramıyor ve bir plan yapıp harekete geçiyor. bir de güzel bir kız, insan ilgi çekmek için kendine bunu yapar mı be. bu öyle bir hastalık derecesinde ki doktora gittiğinde tedavi olmasın ve hastalığı devam etsin diye muayene bile olmuyor. izlerken tüylerim diken diken oldu. çünkü bir insanın bunu kendine yapması bana imkansız geliyor ama illa ki gerçek hayatta da yapanlar vardır. bu kadarı olmuş mudur bilmiyorum.

aşırı derecede rahatsız edici bir film. ama mutlaka izleyin. yeni bir film olduğu için sürekli telif geliyor. bulunca kaçırmayın.

işlediği tema ile bunu işlediği atmosfer/sosyal çevre uyumunu çok başarılı bulduğum, başrol oyuncusunun performansına da ayrıca şapka çıkardığım kristoffer borgli filmi.



not: makyaj ekibi de çok iyi iş çıkarmış, onları da es geçmemek lazım.

dün gece izleyip ulan manyak karıı diye bağırdığım film. tabi izleyen herkes kendine dair küçük küçük belirtiler yakalamıştır bence. hepimizin içinde o ilgi manyaklığının bir kısmı var.

bir kristoffer borgli filmidir.

filmin senaryosunu da yönetmen kritoffer borgli yapmıştır. cannes film festivalinde adaylık kazanmış olan filmin başrollerinde kristine kujath thorp, eirik sather ve fenny vaager oynamıştır. özellikle kristine kujath thorp'un performansına hayran kaldığımı belirtmeliyim. ve dünya sinemasının hollywood'dan ibaret olmadığını kuzeyde de nefis filmler yapılabildiğini -yeniden- gösteren bir film olması açısından önemsediğim bir filmdir.

gülsem mi, üzülsem mi, bilemedim. öyle bir filmdi. birbiriyle sürekli bir rekabet halinde olan bir çift arasındaki denge erkeğin lehine bozulunca kadın kahramanımız bu dengeyi yeniden sağlamaya, hatta kendi lehine çevirmeye karar verir.

ilgi delisi, ilgi budalası olmanın kontrolden çıkınca ne hallere gelebildiğinin nefis bir anlatımı olmuş bu film. sözlükte de bolca denk geldiğimiz, gündelik hayatta ise her köşe başında gördüğümüz ilgi çekmek için her şeyi yapabilecek insanların nasıl bir ruh hali içinde olabileceğini çok güzel anlatmış film.

herkesin bir gün on beş dakikalığına ünlü olacağını söylemişti bir adam. sağ olsun, warholsun. bu ün için insanların neler feda edebileceğini kendi gözlerimizle gördük ve yaşadık. bu film ise bu sorunu sanatsal ve mizahi bir dille gösteriyor.

özellikle tomografi sonuçlarının açıklandığı sahne ile seks ve cenaze düşü birlikteliğinin olduğu sahneye bayıldım.

narsist insanlar daha başarılı olur savına da güzel bir cevap olmuş bence.

günümüz beğenilme, sevilme, ilgi görme ve etkileşim arsızlığını kısacası ilgi o… mizahi bir dille anlatan muhteşem bir film. manyak ötesi narsist iki karakter ekseninde geçiyor ama herkesin kendinden bir parça bulacağını düşünüyorum. filmde ki her bir detaya ayrı bayıldım ama en sevdiğim son yıllarda moda dünyasında ki samimiyetsiz bir şekilde yapılan beden olumlaya karşı işin gerçek yüzünü absürt bir şekilde göstermesi oldu, muhteşem bir kurgu kesinlikle. başrol çiftin arasında ki acımasız rekabet ilişkiyi toksik bir şekilde beslerken aynı zamanda ikisinin de ruh sağlığını daha da kötüye götürdüğünü görüyoruz. signe ve thomas aslında o kadar acınası iki karakter ki özellikle signe zavallı ve çok yalnız, signe içinde ki o boşluk hissini doldurmak için anlaşılmak ve ihmal edildiği zamanların telafisinin yapılmasını istiyor ama maalesef ki bazı şeyler için çok geç kalınmış sonradan görüyoruz. kurgu bu kadar hüzünlüyken drama kaçmadan anlatılması filmi çok yukarı çıkarmış. filmde sevdiğim bir diğer detay ise yine ama yine baba figürünün bir kızın karakterinin gelişimde ne kadar önemli olduğunu göstermesi, signenin hayali sahnelerinden birinde babasıyla yüzleşmesinde o beklediği sözlerin söylenmesi ve bunu ne kadar hüzünlü bir özlemle beklediğini görmemiz.
ağlatmadı ama hüzünlenerek izlediğim bir film oldu, çok beğendim.
bu film güldürme amaçlı bir yapım değildir gerçekten gülen insanlar varsa duygusal zekalarından şüpheliyim.
bazı sahneler gerçekten çok hassas izlemesi kolay bir film değil kesinlikle. oyunculuklar özellikle signe’yi canlandıran oyuncu çok başarılı böyle bir karakter daha güzel oynanamazdı eminim, thomas ise özellikle fiziksel olarak karaktere aşırı uyan bir oyuncu seçimi olmuş.
iskandinavlar son yıllarda çok güzel yapımlar ortaya çıkarıyor, mutlaka izlenmeli.

orijinal adı syk pıke (norveççeden türkçeye hasta kız diye çevrilir), sinemalarda ilgi manyağı diye geçer, ingilizceye de sick of myself diye çevirmişler kim bilir diğer dillerde hangi ismi uydurdular.

konusu signe adında bir kızın sürekli kendini basit sebepler kullanarak ilgi çekmek istemesiyle başlıyor. signe arkadaşlarından istediği ilgiyi bir şekilde alabilse de erkek arkadaşından istediği yeterli ilgiyi alamıyor. böyle olunca da artık basit sebepler yeterli kalmıyor ve yeni bir şey deniyor. kızımız yasaklı bir ilaç keşfediyor, bu ilacın depresyona iyi geldiğini fakat yan etki olarak ciltte felaket yaralara ve şişliklere sebep olduğunu öğreniyor bu pek bilinen bir ilaç da değil bu arada. sonra bu ilacı gizlice alıyor, kullanıyor ve cildinde özellikle de yüzünde yaralar ve şişlikler oluşunca da istediği tüm ilgiyi yavaş yavaş ama tabii ki çoğunlukla "acıma duygusu" ile toplamaya başlıyor da farkında olmadan kendine tahmin ettiğinden fazlasıyla zarar veriyor bu da filmi daha tuhaf bir yere taşıyor.

filmde en sevdiğim ve beni en güldüren kısım signe'nin kafasında kurduğu hayallerin, senaryoların aktarılış şekliydi. başına tam anlamıyla "felaket" geliyor, kız bunu nasıl ileride ilgi çekmek için kullanırım diye düşünüyor ve hayallere dalıyor ardından film o hayali canlandırmaya başlıyor. bu açıdan tam bir karakomedi ve gayet eğlenceli. konuyu güzel değerlendirmişler yani.

bir konuda uyarmak isterim filmde ciltteki yaralar, şişlikler çok detaylı bir şekilde yapılmış acayip de gerçekçi duruyor, böyle şeylerden rahatsız oluyorsanız izlemeyin çünkü filmin nerdeyse yarısında detaylıca o yaraları görebiliyorsunuz. özetle, eğer bir filmden verim almak yerine iyi vakit geçirmek ve film biçiminden tatmin olmak isterseniz kesinlikle öneririm.

ilgi manyaklığının nasıl bir hastalık olduğunu çok iyi anlatmış olan bir film. zevkle izledim mi hayır ama anlatmak istediği konuyu çok iyi vermiş. evet bu manyaklığa yakalananlar gerçekten bu boyutta hareket edebiliyor. ufak ufak başlayan açlığın devasa boyuta gelmesiyle insanın hayatıyla oynamasına giden kadar bir süreci işliyor film.