takdir etmekten kaçınma

takdir meselesi, bir ağacın köklerine su vermek gibidir. yani her şeyin büyüyüp gelişmesi için biraz beslenmeye ihtiyacı vardır. ama çoğu insan bu suyu vermek yerine, "ben neden vereyim ki?" diye düşünüyor. herkesin çekindiği bir durum bu. "aa, ne güzel yapmışsın, helal olsun!" demek bile bazen insanların egosunu okşayacağını düşündürüyor. şu dünyada herkes her şeyi çok zorlaştırıyor, sanki bu olay nükleer fiziği anlamak gibi.

kendini yeterince önemli hissetmeyenler, başkalarının başarılarını görmezden geliyor. kendi içlerinde bir yetersizlik duygusu var. kendisi için bile aferin alamamışken, şimdi gidip başkasını takdir etsin! yok, öyle şey. "ben yapmadım, o yüzden sen de yapma" kafası.
aslında bu, duygusal yatırım gibi bir şey ama bu insanlar bu yatırımı kimseye yapmak istemiyorlar.

sonra işin içine kıskançlık girince, rekabet duygusu bu durumun yaşanması için gerekli ortamı körüklüyor. takdir ediyorum demek, sanki birinin başarıyı cebe koyup gitmesi gibi geliyor bazılarına. kendi başarısını yüceltmek isterken, başkasınınkini küçümsemek kolaydır. bunlar kendilerinden bahsederken öyle abartırlar ki, sanki everest'e tırmanmış gibi bir hava yaratırlar; ama takdir etmek? o da ne? yenilebilen bir şey mi? diyerek görmezden gelirler.

takdir edilmek veya edilmemeyi bir yaştan sonra hala çok umursuyorsanız, gelişiminizde bir olmamışlık vardır bence.

bir de dikkat edilirse en çok takdir edilen şeyler, fark yaratabilen ama çığır açamayan şeyler olur genelde.

kültürel anlamda ciddi manada çığır açabilen şeylerin/sanatçıların gerçek kıymeti yüzyıllar sonra anlaşılır.

hatta kuvvetle muhtemeldir ki birçoğunun değeri hiçbir zaman anlaşılamamıştır/anlaşılamayacaktır.

dahilik, egosuzluktur da bence, bir bakıma. "ben"siz olabilen kişiler, gerçek dahilerdir derim ben.

takdir edilme derdinde olan kişi, tüm kalıpların dışında bir işe girişebilecek bir yetenekte/vizyonda değildir zaten kanımca.

ama şu da var tabii... anlaşılamadığını düşünen kişiler de kendilerini "aşmış" olarak görebilmekteler. yani her anlaşılamayan kişi o kadar da üstün falan değildir. biraz gülünç görünebiliyor tabii, "beni anlayamıyorlar çünkü ben çok ötelerdeyim" kafaları.

bilim, bu konuda bir istisna olabilir elbette. yani sanat mesela... birçok bakımdan çok göreceli. ama bilimde insanlığa bir şeyler kazandırabilmenin ölçütleri aşağı yukarı bellidir.

ben kaçınmam zaten. sözlük özelinde konuşacak olursam, gayet seviyeli ve düzgün insanlar var burada.
trollü bile seviyeli düşün o derece.
gerçi son zamanlarda can sıkanları var ama olsun.
seviyorum bu sözlüğü.