taksici ile yolda sohbet etmek

kimi zaman insana iyi gelen eylemdir. genelde ilk olarak nerelisin meslek ne muhabbetleri yapilir. sonra taksici arkadas kendi dertlerinden bahsetmeye baslar.
( kelin ilaci olsa basina surer )

muhabbetleri beni hiç sarmaz ben hemen evli misin? diye sorarım denk yaşlarımdaki adamlara. bazan böyle bu soruyu pek idrak edemeyen olur, sanıyorum "hayırdır?" diyorlar, haklılar, ortalık top kaynıyor.

-evliyiz, 2 çocuk var kardeşşş."

diyenler çoktur.

ben de biraz kaşınırım.

-kız mı erkek mi?

ya babacım niye soruyorum bir dinle... ileride opet var, orada bir duralım.
hemen çocuklara oyuncak, sinirli abimize sigara filan...

sonra, yaaa ne gerek vardılar filan...

sana gerek yoktu da, çocuklara gerek var.

benim adım 50 yıl sonra, "taksici baba" diye meşhur olabilir. çünkü her gördüğüm taksicilerin çocuklarına oyuncak alıyorum.

en büyük zevklerimden biri. sarıyor. hayat tavsiyesi verenleri çok seviyorum nedense. bazen de evrenden mesaj iletiyorlar. entel aktivitelerinden birine giderken transfer eyleyen bir abiyle muhabbetin belini kırmıştık. en son dalaman'dan çanakkale'ye transfer kaça kurtarır konusuna geldik. ki ne ben dalaman'da yaşıyorum ne de çanakkale'ye gideceğim, abi desen zaten istanbul'da çalışıyor. kaç saat sürer, giderler neler, kaça patlar konu bitmedi. yolculukta insan nereden nereye diyebiliyor. yolda da muhabbette de.

sarar bazen ya iyidir bence muhabbetleri. evet.

ince bir ipte yürümek gibidir. adeta bir cambaz edasıyla.

genellikle beylerin cevaplayabileceği bir durum sanırım. yaşadığımız malum ülkeden ötürü değil gece gündüz bile yalnız başıma bir taksiye bindiğim hiç olmadı. korkak olduğumu düşünmüyorum. yaşanılan şeyler çok korkunç.

sevilerek yapilan. bir keresinde belediyeye giderken yanimda sen varken etmistim taksici ile sohbet.

-kolay gelsin, müsait mi taksi?
-ben karşının taksisiyim.
kapanış.
almıyorlar ki araca. alsalar kırarız iki lafın belini...

yolla yetinin.. (bistro kafe bungalov tekne romantizmine ilerletmeyin sorun yok..)

bugün yine komaya girecek kadar çay içmiştim. iftardan sonra.

-bana sarışın kızlar el yapar
çalıyor,
diyor ki, imamoğlu ne olacak abi böyle...

-bilmiyoğğğruum, sezen aksu dinliyoğğğrum.

dedim ki, sen şu şarkıyı bir değiştir de, ben sana diyeceğimi söyleyeyim.

dedim yarın 1 aylık ohal olur. başka yere gitmez bu iş.
giderken yol üstü tekelde dur. ne içiyorsun sigara?

***
+abi ne gerek vardı?
+abi sen hep böyle yapıyorsun ya...
+abi var ya...

iş çıkışı yorgunluğun üstüne keyifli olur.

genelde dertleşme modunda geçer.

ülkenin haline üzülerek kapanış yapılır.

navigasyon açıp hiç sohbet etmek zorunda kalmıyorum artık. ondan önce de etmezdim rengimi belli etmezdim hiç. iç sesimi duysa ya acırdı halime ya da kazıklardı beni merhameti ölçütünde. acaba yolu mu uzatıyor inşallah beni kazıklamak için yolu uzatmıyordur da yolun kendisi bu kadar uzun ve dolambaçlıdır inşallah çünkü ben yolları bulamam.

kazıklayan taksiciler varsa da beni, allah çıkarır sizden ben helal etmiyorum hakkımı ama yoksa da tuttuğunuz altın olsun ne diyim.