taksicilerle aynı fikirde olma zorunluluğu hissi

nedendir bilmiyorum ama ne zaman bir taksiciyle konuşmaya başlasak içimden bir ses ''onunla aynı fikirde olduğunu beyan etmelisin'' diyerek beni ele geçiriyor.

sosyal hayatımda en üstünden en altına; doğru olduğunu bildiğim her görüş, olay vs vs için dibine kadar tartışıp, asla geri adım atmazken;

taksici bana alakasız bir şey söylediğinde, haklısın abi diyorum. sonra işi biraz da eğlenceye vurarak fikirlerine yeni dogmalar üretip ekliyorum. ''iyi ki binmişsin yav gardaşım'' nidaları arasında yolcuğuma son veriyorum.

nasıl kurtulacağım bu öğrenilmemiş çaresizlikten sözlük?

ben de olusmayan histir. geçen akepeli bı korsan taksiciye bindim mesela. tokk şöyle güzel, böyle mutis felan deyince, 'aa ne tokk u ayol, daha fabrikası bilene yok, ekmek kafali misin' dedim araç hareket halindeyken kapıyı açıp attı beni. ama olsun, lafımı esirgemedim, esirgemem ben böyleyim sekerim.