tamamlanmamış şeylerin üzüntüsü

sabah 8'de zeki müren dinletir.*

tamamlanmış şeyler akıldan çıkarken, tamamlanmamış şeyler hep aklın bir yerinde durur.

belki tamanlansaydı şu an çok mutlu bir şekilde bambaşka bir hayat yaşıyor olurdum. fakat bazen bazı şeyler yarım kalmalı.

(bkz: zeigarnik etkisi). bilgisayarda çalışırken arka planda açık kalan dosyaların bilgisayarı yavaşlatması gibi insan zihninde* de herhangi bir klasöre* yerleştirilmemiş olan durumlar, sürekli insanı rahatsız eder. psikoterapist alp karaosmanoğlu: "anılar hallolmadan, 'an'lar olmuyor." diyor ki geçmişteki anıları halletmenin en iyi yolu, kabullenmektir. bazen"o hikaye aslında yarım kalmadı, belki de tamamı o kadardı." diyebilmek lazım ki zihin rahatlasın ve insan da artık anılarda değil anda yaşamaya başlasın...

her şeyi yarım bırakmayı alışkanlık haline getirmiş olduğum için sıklıkla hissettiğim üzüntü türü.
tamamlasam çok mu farklı olurdu bilmiyorum ama "keşke tamamlamasaydım da yarım kalsaydı" demeyeceğimi biliyorum. o keşkeler hep yarım bıraktığım şeylerde işime yarıyor çünkü.
tamamlayabildiğim tek şey tamamlamadığım şeylerin üzüntüsü. anca o üzüntüye kadar tamamlayabiliyorum xd.