tamirattan anlamadığı halde tamirat yapmaya çalışan insan

kendine her anlamda çok yazık eden insandır.
bu türler genelde erkek ve baba oluyor.

ya dayıcım, yapma lütfen. bırak ben anlamam de usta çağır şu eve. erkekliğine zeval gelmes.

sonra hanım diyecek, gün yaparken, kıkkıri kıkkıri gülerek, bizimki ben hallederim dedi, 100 liralık işi 1.000 liraya mâl etti... börek yerken gülecekler sana. öbürsü diyecek, kız kamuran abla benim herif de aynı suat abi gibi. çay höpürdetirken gülecekler sana.

ampul takamaz, der ki duy bozuk. halbuki duy bozuk değildir. beceriksiz.

çamaşır makinesi bozulur, çömer önüne, makine ona bakar o makineye... söker kapağını filan, tüm düğmelere basar, der ki "bozmuşsunuz çalışmıyor..."

ya sana bozuk dedik işte, çağırsana ustayı?

yemin ederim yazarken şıpazım geçirdim, allah kitap aşkına tamirat işini lütfen bilene bırakın.

bir erkek eğer erkekkk gibi erkekkkse her şeyden anlar.

istisnalar kaideyi bozmasa da türk erkeğidir bu. anladığı anlamadığı her işe burnunu sokar, arızalanan her aletin içini açıp kurcalamaya kalkar. sonu da genelde kötü biter. 5 liralık maliyet 15-20 liraya çıkar o kurcalayınca ya da tamiratı imkansız hale getirir. iyi olduğu konuda müdahale edip gerisini bir ustaya bırakmak en iyi çözümdür.