tanıdığınız en sinirli insan

aklınıza babanız gelmiyorsa güzel bir çocukluk yaşamışsınızdır.

sinir demeyelim de en öfkeli kişi bendim. çok vukuattim var. yaşıyorsam tesadüftür.

gerçekten yeri göğü inletecek kadar sinirli bir insan tanıdım. en yakınım değil ama çok yakınımdı. çocukken bile nabıyo bu ya kafasındaydım hep.
bana değildi siniri genel her şeye. yanında fazla kalmak durumundaydım maruz kaldım sık sık.

sinirli insanı anlarım ama etrafına verdiği zarardan ötürü çok sevemem. büyüdükçe daha az sevmeye başladım açıkçası o kişiyi. bir de gözlemim çok iyi gülüyor olmasıydı. kafası çalışıyordu olabildiğince. belki de siniri anlamlandıramadıklarından geliyordu.

küçükken nasıl bir şeyse en sevdiklerim arasındaydı mektuplar yazardım ona sonuna da sallıyorum şappi/3b falanlı elden verirdim hajsjajs.

yardıma ihtiyacı vardı aslında. ailesi çok zor bir aileydi onlar da baskıcı ve sinirli idi. bence sinirliyseniz doğurmayın ya da kendinizi düzeltip öyle doğurun.

benim aklılama sefa hoca geliyor. çalışkanlar spor kulübü'nde top koşturduğumuz yıllarda sefa hoca diye biri vardı. hayatımda onun kadar sinirli ve agresif birine rastlamadım. hani tsubasa çizgi filminde kojiro hyuga'nın müptezel hocası vardı ya tıpkı onun gibiydi ank. milletin anasından emdiği sütü burnundan getirirdi ama avrupa'ya da baya topçu çıkardı, hakkını yemeyelim. geçen sene duydum ki sirozdan göçmüş bu dünyadan. içime bir şey oturdu o an. şimdi bu başlıkla bir kez daha düştü aklıma. yattığı yer incitmesin.

aklıma babam geliyor evet. babamdır o insan. kendisi siniri ile birlikte bu hayattan gitti. bana da yüklü bir miras bıraktı ve artık tanıdığım en sinirli insan benim diyebilirim. dünya tatlısıyımdır. hayatı ve her şeyi çok severim. sinirimden ne olcek! mangal gibi yakar dünyayı, herkesi yirim!

yav tamam da.. eskisi kadar değilim artık yahu. fark edilmiyor mu.. :)

ortaokuldaki fen bilgisi öğretmenimdi. sayesinde fizik, kimya, biyoloji ne kadar fen bilimi varsa soğumuştum. üstelik kimya ve biyoloji küçükken ilgilendiğim bilimler iken.

ben babaannemden daha sinirlisini görmedim. herhangi bir yerde kavga çıkarması 3 dakika sürmüyordu. ağzı da çok bozuktu, küfür, beddua ne derseb gırla gidiyordu.

bir keresinde kendisini doktora götürmüştüm. doktora öyle hakaret, küfür, beddua etti ki, doktor dona kaldı. alt tarafı su içmen gerekiyor teyzeciğim, böbreklerin kuruyacak yoksa dedi, başka bir günahı yoktu adamın.

markette, otobüste, nerede olursa kavga için bir sebep ve kavga çıkaracak bir kişi kesin bulurdu. onun olduğu herhangi bir yerde huzur en fazla 3 bilemedin 5 dakika sürerdi.

en sevdiği torunu ben olduğum için ve ben de onun kadar olmasa da sinirli olduğum için bana yumuşak davranırdı. hayatında yumuşak davrandığı nadir insanlardan biri bendim. yumuşak davranması da, hakaret ve küfür içermiyordu sadece, arada beddua ederdi yine ama umursamazdım.

annem.
anneannem sinirini kendi annesinden, annem sinirini anneannemden, ben de kendi sinirimi annemden alarak bu döngüyü bu şekilde devam ettiriyorum.
sülalemdeki kadınlar sinirli olmalarıyla biliniyor resmen, daha sinir konusunda anneminkine ulaşamasam da pasif agresiflik konusunda üzerime tanımıyorum.

yani bir insan buna da sinirlenmez artık dediğiniz her şey annem için sinir krizi sebebi olabilir.

takı takmak istemem onu sinirlendirebilir çünkü renklerini beğenmemiş olabilir.
sen beğenmediysen bile ben beğendim, neden takmayayım dediğimde saygısız olduğumu düşünüp bağırarak hakaretler ederek daha çok sinirlenecek olabilir.
madem hakaret edeceksin bari toplum içerisinde etme, evde et dediğimde kendisinden utandığımı ve kendisinden nefret ettiğimi düşünüp daha da fazla bağırıp sinirlenecek olabilir.
duymamazlıktan geldiğimde geçmişe dönüp zaten kimse beni önemsemedi ki diyerek geçmişe olan sinirini de benden çıkartacak olabilir.
beni ailesindeki sevmediği insanlara benzettiği için daha da çok sinirlenecek olabilir.
olabilir de olabilir.

ve evet, sırf takı taktığım için.
ufacık bir küpe yüzünden.

sinirliliğine bazı noktalarda hak versem de alışamıyorum işte.

mesela bir gün de kahvaltı masasını hazırlarken onun istediği peyniri onun istediği tabağa onun istediği doğrama stiliyle koymadım diye sinir krizi geçirmişti.
yani komik geliyor aslında şu an ama o an cehennem gibi bir şeydi benim için.
peynir lan bu, insanı ne derece sinirlendirebilir?

mesela bu yazdıklarımı görse bunda da çok sinirlenir çünkü kendisini sinirlendiren bir diğer konu da kendisinin sinirli bir insan olduğunun söylenmesi.

sinirinin neyden kaynaklandığını bildiğim için bir şey de diyemiyorum, dediğim gibi anlayabiliyorum çünkü. yine de şu yaşıma kadar alışamadım bu düzey bir sinirliliğe.