almanca hocalarının sinirli olması

sadece bana mı denk geliyorlar yoksa hepsi mi sinirli merak ettiğim şey.

doğru bir başlık olduğunu düşündüğüm olay. gerçekten de 2 almanca hocamın ikisi de sinirliydi çok garip. hitlerin öğretisini de mi kendilerine amaç ediniyorlar anlamadım doğrusu.

hep sinirli değildir size öyle gelmiştir. aksine çok minnoş ve şeker olurlar. genellikle almancı diye tabir edilen kesimden çıkar. almanya'da büyüyüp türkiye'de almanca öğretmeye karar verirler.

valla ünide bende bir dönem almıştım hoca yumuşak görünümlüydü ama herkese bağırıp erkekleşiyordu

her insanın sinirli olduğu durumlar vardır. sinirli bir matematik hocasıyla karşılaşma olasılığınız ne kadarsa sinirli bir almanca hocasıyla karşılaşmanızda o kadardır. insanın bulunduğu her mekanda ortamda sinir vardır maalesef. sadece almanca hocaları has bir durum değildir. şahsen benim almanca hocam pamuk gibi bir adamdı. sonra fetöcü çıktı o ayrı tabi.

aslında sinirli değiller almanca insanı sinirli gösteren bir dildir.
(bkz: alternatif tıp gibi tanım girmek)

hayır, katılmadığım önerme. bizim almanca hocamız o kadar arkadaş canlısı idi ki, arabasının anahtarını bile öğrencilerine verirdi.

1. almanca öğretmenim emekliliği yaklaşmış, kızıl kısa saçlı, aşırı gergin olmayan tatlı bir kadındı.
annemi merak etmişti ve tanışmak istemişti, o çok istediği şeyi ilk okulumdaki son günümde gerçekleştirdi ama çok vakit geçirme şansım olmadı.

2. almanca öğretmenim almanya'da büyüdü büyük ihtimalle, sık sık almanya'ya gidiyordu hatırladığım kadarıyla. beyaz saçlı, kültürlü gibi duran, emekliliği yaklaşmış, bazen sitemkâr biriydi.

3. almanca öğretmenim de ilk almancacım gibi kızıl kısa saçlı, hayatı seven, tatlı bir kadındı. o da annemi merak etmişti. bence hocayı iyi niyetli ve saf gördükleri için çok suistimal ediyorlardı iyi niyetini ve saflığını, hoca da bu yüzden bazen sitemkâr oluyordu ve sesini yükseltmeye çalışarak, ağlamaklı bir sesle "niyə böyle yapıyorsunuz çocuklar?" diyordu. o da emekli olmak üzereydi ve şu an emekli sanırım.

4. almanca öğretmenim yakın zamanda mezun olmuş sözleşmeli bir öğretmendi ve diğer hocalar kadar çalıştığı halde değmeyecek bir paraya çalıştığı için üzülüyordu ama onun için eğitimci olmak paradan daha önemli olduğu için veya biraz bu şekilde çalıştıktan sonra kadrolu olabileceği için öğretmenimiz olan, asosyal gibi gözüken çok tatlı ve uyumlu bir adamdı. ona öğretmenim diyen ilk öğrencisi olduğumu söylemişti ve bana okul numaramla sesleniyordu.
bı gün son ders zilin çalmasına yakın sınıfta nefes alamadım, kalbim çıkacakmış gibi atıyordu, duvarlar üstüme üstüme geliyordu. sınıftan çıkacaktım ama çıkmamamı istediği için sınıfta kalmaya katlanmıştım birkaç dakika.
genel olarak o da diğerleri gibi sitemkârdı.

4 almanca öğretmenimden yola çıkarak almanca öğretmenlerinin iyi niyetli, saf, öğrencilerini seven, sınıfı idare ederken yaşadıkları zorluklara karşı yaptırım uygulama konusunda pek uğraşmayan ya da öğrencileribi bunu yapma konusunda bile düşünmeyecek kadar çok seven öğretmenler ama yaptırım ve kararlılık yoksa öğrenci her zaman suistimal eder. suistimal edildiğini hisseden insan da içerler ve bunu bir şekilde yansıtmak ister. almanca öğretmenlerinin bu yansıtışını sinirlilik olarak isimlendirmişsiniz ama bence o sinirlilik sandığınız şey sitemkârlık.

gutenmorgen freubaysal ile tanık olduğum durum.

nikâhımıza almayacağımıza göre kocasıyla ne yaşadığı beni ilgilendirmez valla.

bence dersle alakalı bir durum hocamız teneffüste balken , minnoşken derste gece nöbetindeki gardiyana dönüyordu .

bizim de vardı. sabah gutın taqq diyen devamlı kabaca davranan bi kadındı. çok korkunç her an tahtada kafamı vurarak parçalayacak diye korkardım.

dili nasıl kullandıklarına bağlı olarak değişen durumdur.iki almanca hocam da birbirlerine o kadar zıtlardı ki. ıch kann das nicht erklären.

mesela japonlar içinde öyle derler ama yalan bence o dilin azizliği.

doğru olması olası önerme. lise ilk sınıfımda seçmeli olarak aldığım almanca dersimin hocası ayn, zvay, drayy.... diye sayıları bize saydırırken daha dokuza gelmeden ben kitaptan bakarak almanca otuzbir diye bağırdım. hoca bir hışımla kalktı. kolumdan tutup beni dışarı attı. ne var yani dediysek zaten kimse anlamamıştı ondan başka.

doğru tespit.

katılmadığım önerme. tam aksine çok tatlıydı.

lisede okul değiştirdiğim için, ikinci yabancı dil olarak önce fransızca görüyorken sonra almanca görmek durumunda kaldım ve beni almancadan soğutan öğretmen, sinirli olmayı geçmiş bir sinir küpü gibi ortalıkta dolandığı için katılabileceğim önerme.
ama herkes için geçerli değil, bize sinir hastaları denk gelmiş.

evet maalesef katıldığım başlıktır.
benim almanca hocam adolf hitlerdi sürekli bize bağırıp duruyordu.

kısmen doğrudur. münih'te rastlanılandır. kimi zaman ayrımcı oldukları da görülür. ancak şeker şerbet olanlarının mevcudiyeti de yine tecrübeyle sabittir.