1.
attilâ ilhan'ın kendi sesinden dinleyince daha bir güzel olan şiiri. şiir, attilâ ilhan'ın ben sana mecburum isimli şiir derlemesinin bir bölümüne de adını vermiştir. buradaki smyrne kullanımı aslında yunanistan'a kadar dayanıyor. smýrni* ve/veya smirni bizim bildiğimiz izmir. kelimenin latincesi ise smyrna ve fransızcaya yansıması smyrne olmuş bu kelimenin. attilâ ilhan neden izmir yerine smyrne kullandığını ise alaylı bir biçimde evrensel olmak için diye yanıtlamış zamanında. şiir hakkında bir yüksek lisans tezinde denk geldiğim güzel bir incelemeyi de not düşeyim:
tension a smyrne adlı şiir, bachelardcı yol arketipi üzerinden kurgulanmıştır. şair, mitik bir mekân olarak tahayyül ettiği paris’e ulaşma isteğini, çeşitli imajlar vasıtasıyla aktarır. mısralarda kodlanan yol düşlemi, campbellcı kahramanlık mitosu bağlamında da okunabilir. campbell’ın kahramanın sonsuz yolculuğu paralelinde kurguladığı formülasyon, bu şiirde, kahramanın yola dair kurduğu mitik düşlemle paris şehrine kanalize edilir.
onur tınkır - attilâ ilhan’ın şiirlerinde mitik unsurlar
tension à smyrne
kasım'da bir çarşamba çatladı
yarısını çaldılar yarısını ben çaldım
on üç gün dudak dudak yaşadım
dün gece kayboldu beni bıraktı
bir cıgara yaktım telefon ettim
ekipler on bir buçukta geldiler
gemisi on bir yirmi beşte kalktı
gözbebeklerine mızrak gibi saplı
çığlıklar götürüp getiren bir tren
dokuz gün yolculuk dedik durduk
o eksik bir çarşamba ben yolsul bir salı
armstrong'un delik deşik sesinden
otuz altı saat hayal dokuduk
çekirdekli ve mürekkep kanatlı
bir yağmur üstümüze yıkılırken
yolculuk dedik durduk yolculuk
sonra aşk sıyrılmış dört gün bir gece
iki bıçak hızıyla yaşadığımız
ateş ve barut gibi sımsıkı içiçe
birbirimizin avuçlarına kapanışımız
sabırsız dudaklarımıza değdikçe
rüzgarın sünger gibi köpürmesi
aklımıza dakar limanı geldikçe
zehirli gözlerimizin yaşarması
kaybettiğimiz kaybolduğumuz vs
yarın şafakla bir konsolosluğun kapısındayım
dakar için fransız vizesi isteyeceğim
-... pardon monsieur! je vais vous demander
un visa, si c'est possible, pour dakar
attilâ ilhan’ın kendi sesinden:
tension a smyrne adlı şiir, bachelardcı yol arketipi üzerinden kurgulanmıştır. şair, mitik bir mekân olarak tahayyül ettiği paris’e ulaşma isteğini, çeşitli imajlar vasıtasıyla aktarır. mısralarda kodlanan yol düşlemi, campbellcı kahramanlık mitosu bağlamında da okunabilir. campbell’ın kahramanın sonsuz yolculuğu paralelinde kurguladığı formülasyon, bu şiirde, kahramanın yola dair kurduğu mitik düşlemle paris şehrine kanalize edilir.
onur tınkır - attilâ ilhan’ın şiirlerinde mitik unsurlar
tension à smyrne
kasım'da bir çarşamba çatladı
yarısını çaldılar yarısını ben çaldım
on üç gün dudak dudak yaşadım
dün gece kayboldu beni bıraktı
bir cıgara yaktım telefon ettim
ekipler on bir buçukta geldiler
gemisi on bir yirmi beşte kalktı
gözbebeklerine mızrak gibi saplı
çığlıklar götürüp getiren bir tren
dokuz gün yolculuk dedik durduk
o eksik bir çarşamba ben yolsul bir salı
armstrong'un delik deşik sesinden
otuz altı saat hayal dokuduk
çekirdekli ve mürekkep kanatlı
bir yağmur üstümüze yıkılırken
yolculuk dedik durduk yolculuk
sonra aşk sıyrılmış dört gün bir gece
iki bıçak hızıyla yaşadığımız
ateş ve barut gibi sımsıkı içiçe
birbirimizin avuçlarına kapanışımız
sabırsız dudaklarımıza değdikçe
rüzgarın sünger gibi köpürmesi
aklımıza dakar limanı geldikçe
zehirli gözlerimizin yaşarması
kaybettiğimiz kaybolduğumuz vs
yarın şafakla bir konsolosluğun kapısındayım
dakar için fransız vizesi isteyeceğim
-... pardon monsieur! je vais vous demander
un visa, si c'est possible, pour dakar
attilâ ilhan’ın kendi sesinden:
devamını gör...