the intouchables

2011 yapımı fransız filmi. türkçe can dostum olarak çevirilmiş ve ülkemizde 2012 yılında gösterime girmiş.

insanı farklı duygulara sokan bir film. izlemeden önce bu kadar beğeneceğimi düşünmemiştim ama çok sıcak, çok samimi bir film. izlediğim en iyi filmlerde en üst sıralarda kesinlikle.

başarılı bir fransız filmi. denk gelerek izlediğim ve iyiki de denk geldiğim, normalde birbirinden alakasız sayılabilecek iki kişi arasında kurulan dostluğu, arkadaşlığı konu alan sımsıcak, samimiyet akan bir beyaz perde eseri.

2 saatin su gibi aktığı sıcak, duygusal bir film. müziklerde ludovico einaudi farkını ortaya koymuş. filme ilham kaynağı olan ikilinin (abdel sellou-philippe pozzo di borgo) galada çekilmiş fotoğrafı da burada

başrollerini françois cluzet ve omar sy'in paylaştığı güzel bir fransız filmi.
filmi bir kaç yıl önce kendisi de bakıma muhtaç olan abim önermişti ve ben ( aynı (bkz: ali ayçil )'in (bkz: yenilgiden dönerken) kitabını onerdiginde dikkate almayıp yıllar sonra okuduğumda bu kadar geç okuduğum için uzuldugum gibi) bu kadar zaman izlemeyi erteledigim için yine pişman oldum doğrusu.
(bkz: kayıp şeylerin bakım klavuzu) ve (bkz: yeşil rehber) filmlerinde ki gibi engelli ya da toplumdan uzak birey ile yardimcısı arasinda gelişen dostluğu anlatıyor.bunu yaparken de azınlıklar, zengin fakir, engellilik,dostluk, vefa, yaşama sevinci,paylaşma,özgüven,kader gibi kavramlardan bahsediyor. üstelik gerçekten harika doğa manzaralarına da sahip bir film. mesajları gözünüze sokmadan, eğlenceli halde veren, gülümseten bir film olmuş. koltuk degnekleri ile yürüyerek ve günün neredeyse tamamını yatakta geçirmek zorunda olan şahsım için de bir miktar teselli hediyesi olmuştur.

yıllardır izlemek isteyip anca bugün izleyebildiğim, gerçek hayattan uyarlanan filmdir. insanın ruhuna dokunmayı başarabilen çok nadir yapımlardan birisi ayrıca. keşke bu kadar beklemeyip ilk duyduğum zaman izleseymişim.