tıp fakültesine kadavra olmak

almanya'da orani gayet yuksek olan hadise. genellikle tıptan bi hayir gormus insanlarin tesekkur etme şekli sanirim. hatta o kadar ki beklemede kadavralari var adamlarin.

osmanlı'nın son dönemlerinde beşir fuat'ın yapmak istediği hatta vasiyet ettiği şeydir.

şimdilerde avrupa'da yaygın olması bana pek de şaşılası gelmiyor açıkçası, tarihi şahsiyetlerin çoğu bu düşüncededir. kendi çevremden bile bir sürü var bu düşüncede olan insan. yani avrupa bu konuda övülesi değil, şaşılası da. aman da aman diyeceğimiz bi mevzu da değil zira.*

hadi el altından yapılıyor diyelim biz buna ülkemizde.

fakülte tarihi boyunca aynı kadavrayı kullanmış bir ülkede oranının artmasını beklediğim durumdur.

cesedimin gitmesini istediğim yer

annemin vasiyeti, benim de -öğrencilerin gerekli saygıyı gösterdiğine emin olduktan sonra- yapmak istediğim şey. zira türkiye’de kadavra bulmak çok zor. evsizler zor prosedürlerden sonra yapılıyor. esas kaynak bağışlar. bu yüzden 6000-6500 dolara amerika’dan ithal ediyoruz. öldükten sonra memlekete 3-5 kuruş faydamız olsun. amerika’da evsiz çok tabii, evsizleri, kimliği belirlenemeyen kişileri falan kullanıyorlar. bunun için yasal düzenlemeleri var. millet incelemek için mezardan yeni ölenleri çıkardığı veya evsizleri avladığı için düzenlemeler yapmışlar, ingiltere’de 200 yıl kadar önce, daha sonra da amerika’da (incil kuşağı denilen orta bölgeler hariç). katolikler daha bizim gibi. ama liberal düşüncenin geliştiği anglo-sakson dünyada bu konuya daha rasyonel yaklaşıp çözmüşler.

makul bulduğum fikirdir. öldükten sonra bedenime ne olduğu ile ilgilenmiyorum. organ bağışına da sıcak bakıyorum ancak ikinci bir opsiyon olarak bu düşünülebilir.

türkiye’de genel olarak kimsesiz insanlardır. ayrıca gönüllü olanları da vardır.