topluluk önünde konuşmak

çoğu insanın kabusu. glossofobi. bu korkuyu yenmek için öncelikle iyi bir eğitim, iyi bir teorik hazırlık, pratik yapmak, dikkat çekici noktalara temas etmek gerekir. bir de konuşmanın sonunda mutlaka "sonuç olarak" diyin ki uyuyanlar uyansın.

beni hebele hübele yapan ve boğulmak üzere olan bir denizanasına çeviren olay. evde methiyeler düzdüğüm konuyu topluluk önünde yani ,hani gibi cümlelerle anlatmaya çalışıp ; ecel terleri dökerim.

bu bir beceri midir bilmiyorum, tabi ki bir performans kaygısı veya sosyal fobi olabilir. ancak beceri ise ve daha da geliştirilmesi gerekiyorsa bu konuda carmine gallo tarafından yazılan ted gibi konuş kitabı çok faydalı. tavsiye ederim.

bir sosyal fobik için diri diri gömülmek bundan daha kabul edilebilir bir şeydir.

drama dersinde spontane sunumlar yaparak kısmen aştığım durum.

aslında mesleğimden dolayı alışkın olmam lazım ancak ilk karşılaştığım gruplarda hep bir heyecan,karşımdakinin dediğine odaklanamama,hep aklımın konuşacaklarımda olması,tedirginlik,özgüvenle başlayıp acaba tam olmadımı hissiyatıyla toplantıyı bitirme,hep daha rahat olabilirdim ,burda şunu söylesem daha iyi olacaktı eleştirilerini yaparken bulurum kendimi,eskiye göre çok level atladım ama yeterli değil.