trafik kazası atlatmak

hele ki kazada sevdiğiniz birini, ailenizi kaybettiyseniz, atlatması çok zor.

(bkz: gülçin ergül)

60-70 metre dağdan yuvarlandım. camdan fırlayıp popo üstü sürünerek arabanın yan yan gittiğini gördüm sonra bayıldım. 11 yaşındaydım.

zor bir şey, kaza dediğimiz olayın kimsenin başına gelmemesi dileğiyle

insan başına gelmeden anlamıyor gerçekten daha iki gün önce ölümcül bir kaza atlattığım için bu ve benzeri durumu yaşayan herkese geçmiş olsun diyorum.

bir keresinde kızılay'da atatürk bulvarı üzerindeki trafik ışıklarının yeşil yandığını görüp sabah mahmurluguyla yeşil ışığın yayalara yandığını sanıp yola adımımı atip vızır vızır geçen arabalara ezilme tehlikesi atlatmistim.

trafik kazası atlatmak demek kazadan kıl payı kurtulmak, kaza yapmamak değil mi ya. başka bir şeyden mi bahsediliyor.

bugün atlattım önümde şerit ihlali yapan hayvan oğlu hayvan bir tırcı şeridi boşaltmadı, soluna geçtim, kendi soluma da bakıyorum gelen var mı diye, var. bu hayvanoğlu hayvanı geçmeye başlarken sinyalsiz şekilde bir daha sol yaptı. allahtan solum boştu. kan beynime çıktı bildiğin. dur, çek kenara diye işaret ediyorum çekmiyor. öyle mi? ben de geçtim önüne yavaşladım yavaşladım yol vermedim 30 km boyunca.

öz güven kaybına neden olabilecek tatsız bir olaydır. sürücünün gaz pedalına basması için zamana ihtiyacı olabilir.

bayram tatili için ankara-izmir, izmir-çanakkale ve çanakkale-ankara rotalarında araç kullandım. tek şikayetim havanın sıcak olmasıydı! (klima ile bir yere kadar)

bir iki tane kendini bilmez hariç araç sürücüleri dikkatli ve tedbirliydiler.

not 1 : aklıma gelmişken; bursa'dan geçecekseniz zamanınızı iyi ayarlayın. sabah saatleri uygun olabilir mesela.

not 2 : tasarruf modifiyeli 2.0 tdi aşiret paket.

bugün bir amcamızın dalgınlığı sebebiyle bir ufak arabanın altında kaldım. ufak bir topallığımız var ama iyiyiz iyiyiz amcaylada helalleştik, kalktım devam ettim yoluma hayata şöyle tutunacaksınız işte arkadaşlar.

not: alıcaksan al canımı zaten bıkmışım ikidir beni sınıyorsun valla atacağım ha kendimi.

daha önce başıma geldi maalesef burnumu vurmuştum bide dudağım patlamıştı o olaydan sonra arabaları sevmiyorum hiçbir sürücüye güvenemiyorum.

zaman yavaşlamasını dibine kadar hissedersiniz, zaman resmen saniyenin 1/6 si kadar yavaşlar.

bugün yeniden tecrübe ettiğim olay. anlık refleks ve adrenalin ile o an çok hızlı bir şekilde geçiyor ve ne olduğunu sonrasında doğru düzgün hatırlayamıyorsunuz. sağ şeritte yolumda ilerlerken orta şeritteki öküz bir tırın sol arkamdan çarpmasıyla neye uğradığımı şaşırdım ve arabayı nasıl kontrol ettiğime dair hala hiçbir fikrim yok.

atlatılmışsa yeter yine de.. ciddi bir travmadır..

senede 3 5 kere yaşadığım aksiyon dolu olaylardır.
kırmızıda geçerler, aniden yola atlarlar, otobanın ortasında dururlar (buna şahit oldum) vb onlarca örnek.
çünkü bu vatanın salağı, geri zekalısı bitmez.

bir kere 95 yazında kendimi kaybedecek kadar bir kaza geçirdim. ambulans hastahane dikiş, serum ve yatış. uyandığımda cüzdan bomboştu. artık kim aldıysa. neyseki kimlikleri falan bırakmış.