türk gençliği

peş peşe ciddi bir varlık göstererek dünyayı etkisi altına alan sömürgecilik ve emperyalizmin son ayağı olan küreselleşmenin etkilerinin en bariz şekilde gözlenebileceği topluluktur.
kürselleşmenin en belirgin özelliği/amacı tek tip kültür yaratmaktır. yani gelenekselden sıyrılıp her milletin her insan topluluğunun kültürünü tek tipleştirme amacı söz konusudur. biz buna çoğu yerde ''dünya kültürü'' adında rastlamaktayız. türk gençliğine, özellikle bilgisayar çağını hunharca yaşayan döneme göz attığımızda anaokulu çağına henüz gelmiş bir çocuğun teknolojik ürünlere ne kadar da aşina olduğunu görebiliriz. neticede bu çocukcağız tüm teknolojik unsurlardan sınırsız şekilde yararlanarak büyüyecek, bir takım şeyleri yaşamadan öğrenecek ve yaşamadan öğrendiği her bir şeyi uygulamaya çok erken bir yaşta başlayacaktır. burası gelişimin ve teknolojinin ahlaki boyutu etkileyişine sıradan bir örnekti.

ancak söz konusu dünya kültürüne baktığımızda yeni nesil türk gençlerinin bu tek tipleşmeye çok çabuk dahil olduğunu görmemek imkansızdır. tüm dünya ile aynı anda aynı müzikten haberdar oluyor, amerikan genci ile türk genci aynı saç modeline farklı günümüz şartlarında sahip olabiliyor, ayşe gece kulübünde sabaha kadar içebilmek ve çeşitli eylemlere dahil olabilmek için bir ay boyunca harçlığını bir kenarda biriktiriyor. ciddi bir -geleneksel değerleri görmezden gelme- ve şiddetli bir farkındasızlık durumu söz konusu.

sscb döneminde dahi varlığı yeni yeni oluşmaya başlayan kürselleşmenin etkisi sovyet gençleri arasında bir amerikan müziği olan rock'n rollun popülerleşmesi ile baş göstermiştir.
küreselleşmenin etkileri ve aslında küreselleşme kavramının kendisi hakkında uzmanlar bile o kadar çeşitli söylemler içinde ki net bir tanım hala mevcut değildir. buna rağmen küreselleşmenin etkilerini hissetmemek, farkında olmamak neredeyse imkansız gibi.

mustafa kemal atatürk'ün gençliğe hitabe'sinde seslendiği ve umutlu olduğu topluluk. gerçi kalkıp görse halimize acırdı ama neyse ki konumuz bu değil.

tgb’nin kesinlikle temsil etmediği.

gezi parkı direnişi gibi kahramanca bir direnişe imza atmışlardır.

nihal atsız'ın tüm türk gençliğine adlı şiirini kaleme aldığı türk uyruklu gençlerdir.

şiir ;

yer bulmasın gönlünde ne ihtiras, ne haset.
sen bütün varlığınla yurdumuzun malısın.
sen bir insan değilsin; ne kemiksin ne de et;
tunçtan bir heykel gibi ebedi kalmalısın.

ıztırap çek inleme... ses çıkarmadan aşın.
bir damlacık aksa da bir acizdir göz yaşın;
yarı yolda ölse de en yürekten yoldaşın,
tek başına dileğe doğru at salmalısın.

ezilmekten çekinme ... gerilemekten sakın!
iradenle olmalı bütün uzaklar yakın,
dolu dizgin yaparken ülküne doğru akın,
ateşe atılmalı, denize dalmalısın.

ölümlerden sakınma, meyus olmaktan utan!
bir kere düşün nedir seni dünyada tutan?
mefkuresinden başka her varlığı unutan,
kahramanlar gibi sen ebedi kalmalısın...

sen ne elde ve dilde gezen billur bir sağrak,
ne de sıska bir göğse takılan bir çiçeksin;
seninde bu dünyada nasibin var savaşmak!...
kayalarla güreşip dağlarda öleceksin.

yoldaşlık ederekten gökte güneşle, ayla,
aşarsın tepe, ırmak; yürürsün ova ,yayla...
hayata ne biçimde geldinse bir borayla
daha sert bir kasırga içinde biteceksin.

kızıl elma uğruna kılıç çekince kından,
bahtiyarlık denen şey artık geçmez yakından.
mesut olup gülmeyi sök, çıkar hatırından.
belki öldükten sonra bir parça güleceksin.

yüz paralık kurşunla gider “hayat” dediğin;
“ tanrı yolu” uzaktır; erken kalk sıkı giyin.
yazık, bütün ömrünce o kadar özlediğin
güzel kızıl elma’na varmadan öleceksin.

belki bir gün çöllerde kaybedersin eşini,
belki bir gün ağlarsın kaçtı diye karına.
ışıksız kulübende boranın esişini
dinleyerek çıkarsın bir ümitsiz yarına.

gün olur ki mertliğin uğrar kahpe bir hınca;
namert bir el arkandan seni vurur kadınca;
bir gün sabrın tükenir... silahını kapınca
haykırarak çıkarsın yurdunun dağlarına...

hayatın kamçısıyla sızar derinden kanlar,
senin büyük derdinden başkaları ne anlar?
vicdanını “paris”e, “moskova”ya satanlar,
küfür diye bakarlar senin dualarına.

hey arkadaş!.. bu yolda bende coşkun bir selim,
beraberiz seninle, işte elinde elim.
seninle bu hayatın gel beraber gülelim,
ölümüne , gamına, tipisine, karına...

atandan kalmış olan kılıcı iyi bile,
onu bütün gücünle vuracaksın çağında.
savaş... bunu tadını ey türk sen bulamazsın,
ne sevgili yanında, ne baba ocağında...

savaşmaktan kaçınır, kim varsa alnı kara,
kan dökmeyi bilenler hükmeder topraklara...
kazanmanın sırrını bilmiyorsan git, ara
“çanakkale” ufkunda, “sakarya” toprağında.

siyasette muhabbet... hepsi yalan, palavra...
doğru sözü “kül tegin” kitabesinde ara...
lenin’den bahsederse karşında bir maskara,
bir tebessüm belirsin sadece dudağında.

yatağında ölmeyi hatırından sök, çıkar!
döşeğin kara toprak, yorganındır belki kar...
sen gurbette kalırsan, ben ölürsem ne çıkar?
ruhlarımız buluşur elbet “tanrıdağı”nda...

mukadderat isterse seni yoldan çevirsin ,
sen hele bu yollarda yıpranarak aşın da,
varsın bütün ömrünce bir an nasip olmasın,
yorgunluğu gidermek serin bir su başında.

bir gülüşten ne çıkar, ne çıkar ağlamaktan?
kullar kancıklık eder, bela bulursun hak’tan.
gün olur ki bir yudum su ararsın bataktan,
gün olur ki bir tutam tuz bulunmaz aşında.

bir çığ gibi yürürsün bir lahza durmaksızın,
bir ilahi kaynaktan geliyor çünkü hızın.
duyguların ölmüştür... tapınılan bir kızın,
bir füsun bulamazsın gözlerinde, kaşında.

ıztırabı kanına kat da göz kırpmadan iç!
varsın gülsün ardından, ne çıkar, bir iki piç...
bu varlık dünyasında yalnız senin hiç mi hiç,
bir şeyin olmayacak hatta mezar taşında.

son yüzyıl içerisinde teknolojinin de gelişmesiyle iyiden iyiye bozulmuş, yamulmuş ve dahi çürümüştür. akılları bir karış havadadır kiminin. muhtelif sosyal medya aralığıyla kendilerinden geçmektedir bir kısmı. bir an evvel silkelenip kendilerine gelirler umarım.

bazı yazarların bakış açısı çok farklı . olaya bir de şöyle bakalım . türk gençliği derken çoğunuz z kuşağı demek istemişsiniz . z kuşağının büyük bir bölümü çocuk ve ergen ama 16-18 yaş arasında türk z kuşağının çok olgun davrandığı kesin bir gerçektir . istisnalar var tabii (tiktok kullanıcıları vb.) . bana kalırsa zorluklarla savaşan , üzerine çok gidilen zeki bir gençlik .

birinci vazifesini unutan gençliktir.

medyada olanların dışındakilerin büyük bir çoğunluğunun umut vaat ettiğini düüşündüğüm topluluk.

duvarlara çarpa çarpa ilerleyen bir sarhoş gibi üstelik karnı acıkmış cebinde parası yok anahtarını yolda düşürmüş evede giremeycek, geceyi nerde geçirecek bilmiyor havada soğuk üstelik bir köşeye oturup sabahı beklyicek büyük ihtimal ama umarım donarak ölmeden günü atlatabilir.

namıdiğer sosyal medya gençliği.

içinde büyük bir tarih barındıran neslin devamıdır .
ayrıca dünyanın en zor simülasyonundan da (türkiye yaşam şartları) alnının akıyla çıkmıştır . ben olaya sizin gibi negatif de bakmıyorum . hayat gördüğünüz tıktok videolarından da ibaret değil .
gençler herşeyin farkında .
madem bu kadar zeki ve büyük bir jenerasyonsunuz o zaman ülke neden bu halde derler adama ?
iki çift lafı bir araya getiremeyen adamlar gelmiş kendi çocukları hakkında bol a.mdan sallıyor .
bu ülkenin konuşan , kendini ifade edebilen bir nesle ihtiyacı var . onu da başaracaklarına inanıyorum .

sabaha kadar eğlenip, sevişmek yerine sabah 7'ye alarm kurup derin devlet meselesi dinliyor.

üzerine yüklenen türlü türlü misyonlardan, atılan iftiralardan sıkılmış ve bunalmış gençliktir.

insanları rahat bırakın artık…

çok şanssız bir kesimdir. manga'nın dünyanın sonunda doğmuşum sözünün karşılığıdır resmen. her felaketten nasibini almış ve almaya devam etmekte, her şeyin farkında ve farkına varamayan insanları da uyandırmaya çalışmakta olan bir topluluk. ama uyandırmaya çalıştıkları kesim çocuklarının ve torunlarının geleceğini bizzat kendi elleriyle yaktıklarıyla yüzleşmek istemedikleri için kulaklarını tıkamış olduğundan türk gençliğinin işleri çok zor. ayrıca böyle bir dönemde hala gençliklerini yaşamaya çalışmaları da tüm yüreğimizle tebrik edilesi. umarım hiçbirine ve hiçbirimize yazık olmadan gün yüzü görüp doyasıya türk gençliği gençliklerini yaşayabilir.

yıkılmayandır;

birinci vazifesi popüler olmaktır.

umutları gasp edilen fakat her şeye rağmen bu ülkeyi kalkındırmak için zafere inatla yürüyecek gençliktir.

tek başına türk gençliği çok soyut bir kavram.. herkes kendi meşrebine göre bir şeyler söyleyebilir, ki tanımlara baktığımda da öyle olduğunu gördüm..bunu ayırmak lazım.. şablon olumsuz bir çağrışım yapar hep bende, kategori desem bülent ortaçgil'in "beni kategorize etme" şarkısı geliyor aklıma bundan da vazgeçtim, şema desek bu da olmaz, grup, sınıflandırma desem olmaz a hadi oldu diyelim..beni en fazla heyecanlandıran gençlik "başladığımız işi bitireceğiz" diyen gençliktir..ve onlar varlar, bazen görüyorum çoğalıyorlar..

sosyal ağların ve gösteri toplumunun yarattığı geç dönem kapitalizminde peyda olan ulusal bağların yitimi, ulus devletlerin zayıflaması gibi olgular dolayısıyla artık pek bir şey ifade etmeyen kavram.