türk klasiği vs dünya klasiği

türk klasiği tek coğrafya, tek kültür. dünya klasiği tüm coğrafyaların farklı kültürleri. ikisininde lezzeti farklı

türk klasiklerini servet-i fünun ve tanzimat dönemi romanlarından ibaret sayanların böyle düşünmesi doğaldır, bu dönemlerde dahi diğerleri arasında inci gibi parlayan yazarlar vardır. peyami safa'nın matmazel noraliya'nın koltuğu, yalnızız kitaplarını çoğu dünya edebiyatı eserine değişmem.burada türk edebiyatını savunmasız bırakan durum tüm dünya edebiyatıyla kıyaslanmasıdır. ayrıca şunu da unutmamak gerekir ki dünya edebiyatı kitapları çeviride günümüz diline yaklaşıyor ve anlamak kolaylaşıyor fakat türk edebiyatının yeni basımlarını günümüz türkçesiyle yazılmış olanları almadığımız takdirde kitabı okurken altta sözlük okumaya mecbur hale geliyoruz bu da konunun özümsenmesini hayli zorlaştırıyor. yoksa betimlemede,ruhsal tahlillerde çok iyi olan yazarlarımız var. ben dünya edebiyatını da okumayı çok seven biri olarak edebiyatımızın bu konuda acz içinde kalmasını istemiyorum.

türkçenin klasikleri servet-i fünuncular filan değildir. peyami safa hiç değildir. orhun abideleridir, kutadgu bilig'dir, dede korkut hikâyeleridir, ali şir nevâî'dir.

biz yazarlarımızı biraz kaba bir tabirle pazarlamayı bilmiyoruz o kadar.

değer vermiyoruz ki bir kere. sokağa çıkıp sorun türk yazarlarımızın bir eserini, bakalım bilecekler mi hangi yazar yazmış. 'sait faik'in abasıyanık kitabı' gibi saçma sapan cevap alma olasılığımız çok yüksek. ha tabii bazı klasikler 15623 bölümlük televizyon dizisi olduğu için ''aa bunun dizisi vardı yaa'' diyenler çıkabilir. türk klasiği için değil de genel olarak türk edebiyatı hakkında konuşacak olursak, haldun taner mesela, adam tam bir cevher, değeri biliniyor mu? adı kaç yerde geçiyor? 'günümüzde' makale yazılıyor mu hakkında? 3 eserini sayın desek sayabilir mi insanlar?

kürk mantolu madonna nasıl popüler olduysa oldu, onla yatıp onla kalkıyoruz. ha yanlış anlaşılmasın sabahattin ali'nin değeri bilindiği için değil, bir o kitabı pazarlayabilmişiz sanırım, o da tesadüf işte. ki sabahattin ali'nin diğer iki romanı hatta özellikle içimizdeki şeytan'ı içinde barındırdığı psikolojik tahlillerle başka bir boyuttadır. ama ondan söz edilmez. biz edebiyatı bile tüketim kültürüne (bkz: tüketim psikolojisi) feda etmişiz. bestseller'dan başkasını gözümüz görmez olmuş.

türk klasiği ve dünya klasiğini karşılaştırmaya gerek duyulmamalı. edebiyat yarış değildir, bestseller'dan uzak tutulmalıdır.
düşüncelerimi şu iki tanımımda dile getirmiştim: #541046 ve #638832.

edit: yazım yanlışı.

ortalama bir türk'ün, ortalama bir türk okururnun yapamayacağı kıyastır. zira dünya klasiklerine hâkimiyet için dil, kültür bilmek elzemdir bilakis biz coğrafya bilgimizle, kendi coğrafyamızı az bilişimizle kendi akademisyenimizce cahil diye itham edilmiş bir milletizdir.