türkiye'de protesto ve eylem kültürünün kaybolması

eylemler türkiye'nin toplumsal hafızasında derin izler bırakır. benim ilk gördüğüm eylem izmir'in faşizme karşı duruşu olan tariş direnişi idi..
80 yılıydı dönemin siyasal iktidarının, tariş kooperatifleri üzerinde çeşitli planlar kurup,çok sayıda işçiyi çıkarma hazırlığı yaptığı haber alınınca başlatılmıştı..fabrikada başlayan eylemlere halk destek verince olaylar semtlere mahallelere de yayıldı. özellikle işçilerin yoğun olduğu gültepe, çimentepe, çamdibi, çiğli, maraş mahallesi gibi semtlerde gösteriler yapıldı.
ülkenin hızla faşizm koşullarına sürüklendiği zamanlarda faşizme karşı bir kentin, güzel izmir’in duruşuydu, direnişiydi…
eski türkiye'de bir dayanışma ruhu vardı. yakın zamanda gezi parkı protestocularından boğaziçi direnişine, tekel işçilerinden kadın cinayetlerine karşı düzenlenen eylemlere kadar uzanan bu kültür, farklı kesimlerin bir araya gelerek güçlü bir dayanışma ruhu...
artan baskılar, bireysel korkular ve devam eden sosyal dinamikler,son yıllarda toplumsal hareketlerin gidişatı biraz daha farklı bir genişlemeye evrilmiş gibi görünüyor.
türkiye'de tekrar tariş direnişi,gezi ya da boğaziçi protestoları gibi geniş kitleleri kapsayan bir eylemin gerçekleşmesi mümkün olur mu bilmiyorum. ama bunların eksikliği gerçekten hissediliyor.

sebebi robotlaşmış, bir sorun gördüğünde bununla mücadele etmek yerine ya üşenip oturmak ya da bu sorundan kaçarak kurtulmaya çalışan yeni kuşaklar yüzündendir. ülkede son ciddi protesto ve eylemler 2010lu yıllarda yaşandı ve o günden bu yana ne olsa halk sinmiş bir halde yerine oturdu.

(bkz: nabacan hayat)

koyun sürüsü gibi her şeyi kabullenen bir milletten ne bekliyoruz?
yapanlar da gerekli desteği görmediği için yaptıkları da silinip gidiyor

1990-1991 büyük madenci grevini yaptıkları zaman zonguldak'ı, zonguldak-karabuk-bartın olarak üçe böldüler. kafasına vura vura bu eylem kültürü yok edildi.
(bkz: 1 mayıs 1977)
sürekli bu halki kötü görme hastalığını da bırakalım. tarihi gerçekler ortada.

onlar bunlara, bunlar onlara koyun diyor. ortada birbiriyle kutuplaşmış bir halk varken malı götüren bir hükümet var tepede. gerekli destek verilmediği için ve kimse sesini çıkarmadığı için protesto yapan bir gıdım insana da terörist yaftası vurup içerde istedikleri kadar tutup bezdiriyorlar. onlar da kurtuldukları gibi kaçıyor bu isteyenin istendiği an gözaltına alınabildiği, herkese rahatça gözdağı verilebildiği memleketten. işin kötü yanı gelelim herşeyi halledicez diyenlerin de bunlardan bir farkı yok çünkü işin perde arkasında el eleler. chpnin bugüne kadar muhalefet olma sebebi seçilememesi değil seçilmek istememesi. kılıçdaroğlu geçtiğimiz cbaşkanlığı seçiminde çekilip koltuğu bir patates tanesine verse iktidar değişmişti fakat istifa etmedi. bu bilinçsiz yapılan bir şey değil.

ben ümidimi en son gezi parkında kaybettim. o günlerde bir şeyleri değiştirebilseydik devamı gelecekti.