türkiye’ye gelince cennete gelmiş gibi hissediyorum

euro'nun 10 lira olmasıyla orgazm olan gurbetçi andavalın beyanıdır. madem öyle! maçan yiyorsa dön ülkene, "kurulu düzenim var" yalanlarını anca benim oturma organıma anlatırsın. gurbetçilerin arasında iyisi vardır lakin genelinin (en azından çoğunun) iki yüzlü ve omurgasız olduğunu düşünüyor. ayrıca bu insanların oy kullanma hakları olmamalı. yok öyle kilometrelerce öteden bir ülkenin kaderini tayin etmek.

neyse sinirlendim ben, kaynağı bırakıyorum aşağıya.

omurgasız, iki yüzlü canlılar.

ilginç. bende yurtdışından hep türkiye'ye dönünce bir hayal kırıklığı, bir cendereye sıkışmışlık, karamsarlık ve mutsuzluk hissediyorum. daha dönüş uçağının olduğu gün başlıyor his. o sabah topluyorum bavulumu. son zamanlarda gidiyorum havalimanına. aceleye gerek yok... sessizce binerim uçağa ve hiçbir muhabbete girmem etrafımdaki insanlarla. ülkeye dönünce havalimanından taksiye bindiğimde hoşgeldiniz diyen sürücüye bile hoşbulduk demem... sağol der geçerim. bende bunları hissediyorum dönünce...

her para bozdurduğumda paranın bir kez daha hiç değerinin olmadığının farkına vardığım cennet. asgari ücretli bir emekçi ay sonunu nasıl getiririn matematiğini bile yapamıyorum. gün boyunca zor şartlar altında sadece nefes alabilmek için çalışmak zorunda kalan, geleceğe dair hayalleri bile olmayan insanlar için çok üzgünüm hemde çok. halbuki iyi bir yönetim ile seçkinlere cennet olan bu ülke pekâlâ herkese cennet olabilir.

sonradan ve tercihen gurbetçi olmuş biri olarak, bu cümleyi kuran gurbetçileri ben çok iyi anlayabiliyorum. türkiye cennet gibi bir yer çünkü koyları, dağları, güneşi, havası gerçekten çok güzel. üstelik bu ülkedeki birçok insan senin anadilinde konuşuyor. yetmez gibi bir de ekonomisi berbat olduğu için paran orda çok değerli. daha ne olsun!

cennet böyle değildir. eminim.

2020 şubatında italya'dan döndüğümde kurduğum cümleydi.