türklerin sporda başarısızlık nedenleri

dünyada sporda başarılı bütün devletler kendilerine ait spora önem verip başarılı olmaktadır. geleneksel türk sporu ve ata sporlarımızdan en bilineni güreştir. tam ismi yağlı güreş olan bu sporla beraber cirit atma, matrak, ve okçuluk, ata sporlarımızdır. bu spor dallarında başarısız sayılmayız ama ata sporlarının halkımızın yeterli ilgisi bulunmamaktadır. şimdi buradaki yazarlarının kaç tanesi bu sporları yapıyor veya eğitimini aldı. ve bu sporların neden spor alanları yok ülkemizde. yaşadığım şehirde ata sporlarımızla ilgili bir tane tesis bulunmuyor. futbola yapılan onca yatırıma rağmen futbolda da başarısızız. biz sporu yaşam biçimi görmediğimiz sürece bu başarısızlık devam edecektir. spor, yaşamaktan zevk almak için bir araçtır.

spor yap, yaşamdan zevk al

zeus'un terazi'si.

okçuluk, cirit-mızrak-at sporu-güreş gelmiş geçmiş pek çok kabilenin-ulusun sporu, spor yetenek ve antrenman ile ilgili benim bilgim az ama dna yapısı ile ilişkisi olabilir.
hep yazıyorum yunan-hellen medeniyeti anadolu2yu terk ettikyen-yıkıldıktan sonra 2100 senedir anadolu'da elle tutulur bir olgu yok, türkler-hintler gelmiş aynı.
bizans'ta spor var anadolu'da yok ,niye düşünün.
roma'da toplamış galya'dan, suriye'den oradan buradan lejyonları ,kalanlar yiene kabiliyetsiz .
galyalılar mesela palavracının ağababsı millet,romalılar bunların anasını belledi ,en büyük kahramanları dedikleri adamı boynuna tasma takıp roma'da gezdirdi ama galyalı'ya sorsan büyülü iksir var.

anadolu halkı olarak kabiliyetin yok,ben de aynı sende aynı .
birde üstüne bilim yok ,sanat yok, teknik insan yok çıksa bile yok edersin ,sonra gelip aaaaa eli cebinde yarıştı ,yarış ne 10 metre oyuncak tabanca.
neyse dün bir bronz kazanmışız , bu kadar.

anla yine yazayım kabiliyet tunne..

alt yapida verilen eğitimin yetersiz oluşu.
çocuk öğlen idman yapıp akşama sanayiye çalışmaya gidiyor .
alaman hansda akşam ne yesek diye düşünüyor.
extra çalışmalar yapıyor.

biraz klasik olacak ama liyakat.
federasyonların hepsinin özerk olmaması. siyaset elini federasyonlardan çekmediği sürece bu iş çözülmez.

okullarda öğrencilere maval öğretmekten başka bir şey yapmadığımız için olabilir mi?
1938'de nazi almanya'sına nispet olsun diye 19 mayıs'ı spor bayramı ilan etmişiz. spor bayramında çık beş altı spor dalında yerel spor karşılaşmaları yap. hayır. isveç'ten apartılan ve artık tarih olmuş jimnastik hareketleriyle iyi beslenememiş cılız kavruk türk gençlerinden seçilmiş iyilerinin yaptığı "bakın biz de en az alamanlar kadar iyiyiz" gösterileri.
haftada bir gün "beden" dersi.
ilk ingiltere yolculuğumda bir hafta sonu chippenham adlı 30bin nüfuslu bir ilçede kalmıştım. otelimin karşısında bir ilkokul vardı. ilkokulun devasa bahçesindeki tesislerde eğitmenler gözetiminde çocuklar futbol, basketbol, kriket oynuyorlar, koşuyorlardı. şimdi var mıdır bilmiyorum. burada ilk sekiz yılını okumuş öğrencinin sporculuğuyla bahçesine it kulubeleri yerleştirilmiş okulun öğrencinin sporculuğu aynı olabilir mi?
türklerin milli sporu denilen güreşte bile, buyrun, gümüş madalyaya seviniyoruz.
spor ciddi bir propaganda işidir. yatırım işidir. profesyonel futbol spor değildir. spora yatırım yapıyoruz deyip on bin nüfuslu kasabaya 40 bin kişilik stad yapmak spora yatırım değildir.

yetersiz eğitim, hayat şartları, psikolojik kırılganlık. bizimkilerin spora başladığı yaşlarda elalem madalya almaya başlıyor. yetişemiyorsun tabii. bunlar eğitim ve hayat şartları. zamanında başlayanlar da stresi yönetemiyor. çünkü, spor bizde sadece fiziksel olarak yapılan bir etkinlik gibi görülüyor. böyle olmaya devam ettikçe, sadece aradan sıyrılabilen birkaç kişi başarılı olmaya devam edecek.

açma poğaca.
bizim külturumuzde sabah kahvaltisinda bile pişi var.
sonra sporda basari bekliyoruz ama o got kalkar mi beya.

disiplin, motivasyon, kararlılık, kendine güven yok ki biz de. komplekslerimiz var, bunları kıramıyoruz. oysa istesek oldukça da başarılıyız ama öz güvensizlik ruhumuza işlemiş. soğukkanlı değiliz, olamıyoruz.

sigara ve alkol almak varken spora gerek duymuyor kimse.

devletin spora gerekli desteği ve yatırımı yapmaması.sporcuya destek vermemesi.
olimpiyatlara en çok sporcu veren fenerbahçe 'ye sanki ülkemin spor klubu değilmiş gibi üvey evlat muamelesi yapması.
geçim derdi ile boğuşan,gelecek kaygısı olan insanların sporda gelecek görmemeleri.görse bile sporcu seçimlerinde liyakatin olmaması.spor yonetcilerinin torpille mevkilere gelmesi.
amerika'da mesela sporcu bursu ile öğrenciler üniversiteyi ücretsiz okuyup bir de üstüne para alıyorlar, teşvik ediliyorlar.
burada teşvik edici bir unsur yok.
okul mufredatlarindaki beden eğitimi derslerini görüyoruz.yetersiz ve saçma.

aç ayı oynamaz. kaymak tabakanın çocuğu ; zinadan, uyuşturucudan ve zevkten çürüyor halk ise yoksulluktan çürüyor.

insanların yiyecek yemeği yokken: "hmm acaba benim oğlan sırıkla atlamada iyi midir?" diyecek hali yok ya. beden eğitimi derslerinde de serbestsiniz diyen hocalar oldukça bu böyle sürecek. bizim bir bedenci hocamız bize uzun atlama,engelli koşu bile öğretmişti.

et mi yiyebiliyoz doğru düzgün proteinden mahrum gerçek besinden uzak bir topluma göre yine iyiyiz bence

başarısız olduğumuzu kim söyledi?