ülke gündemine tahammül edememek

fazla değil otuz saniye, otuz saniye ulan, insan bu kadar mı dayanamaz, dayanmıyor gönül ey leopar yüreklim, antilop yanaklım!

salda gölü'ne millet bahçesi, cami açılışında atatürk'e hakaret... hergün mü ya !
ulan sevimsiz olmak için gargamel'e şirk koşmak nedir !

türkiye'de yaşayanların problemidir. ülkede hiç iyi bir şey olmuyor.
kendi fikrine inananlar diğer fikirlere canavarca yaklaşıyor.

yarın çıkacak sedat peker videosunu bekliyorum öyle bir rezillik öyle bir gündem.

onun için buradayız ya. huzur burada kesinlikle.

her şey olumsuz anlamda o kadar hızlı değişiyor ki hangi günahın bedeli bunlar diyoruz.

tahammül edemesek ne fayda, işte buradayız tam içindeyiz cenderenin.

sırf bu yüzden sosyal medya kullanmıyorum hatta gündelik işlerim bitinceye dek telefonumu bile açmıyorum hiçbir şey görmemek için. resmen bu siyasi belirsizlik içinde hiç pozitif bir şey görmeye görmeye hayatımıza dair hiçbir zevk kalmadı. insan kendine dair gelecekle ilgili bir karar alıyor, mutlaka bunu "zaten her şey çok kötü" "ekonomi şöyle böyle" gibi tabirlerle demoralize edenler oluyor. ya mesela ben gündemi takip etmiyorum ama yine de gündemle çok ilişkileri insanların söylemlerinden kurtulamıyorum. ne yapabilirim yani? ne yapmamı istiyorlar? işsiz kalıcam diye hiç okumaya çaba göstermiyim mi? zaten ekonomii çok kötü diye hiçbir hobiye heveslenmiyim mi? bıktım toksik gündemden de gündemin toksikleştirdiği insanlardan da

her gün oturup haberler izliyorum. son zamanlarda bunu yapamamaya başladım. ulan bir gün bile güzel haber olmaz mı? en sakin geçen gün biri birini dolandırmış oluyor. şaka gibiyiz gerçekten.

kaderimiz bu. gencinden yaşlısına kadar ülke gündemi, siyaset hayatımızın her alanında, içinde. biz bunlardan bağımsız kendi hayatlarımızla meşgul olamaıyoruz malesef. ve sürekli değişen gündemin içinde de "vay hemen unuttunuz" çemkirmelerini anlayamıyorum. sürekli travmalara maruz kalan bir halk bir süre sonra daha çabuk normale döner. biz isveç'te yaşamıyoruz ki ufacık bir olay kocaman bir meseleye dönüşsün. hayatımız ekşın içinde geçiyor. biri bitiyor, biri başlıyor.

açıkçası umursamıyorum. çünkü bunu haketti bu halk.

son 24 saatte yaşanan şeyler, ne kadar vahim, kan dondurucu, üzücü, hayattan soğutucu.

dizilerle, inisiyatifli hamlelerle, adaletsizlik ilkeli sistemlerle, öyle kötü bir 20 yıl geçirdik ki, artık ülkede normal insan kalmadı.

etrafınıza bakın, kötüyü normalleştirmeyen, kötü şeylere "ama" ile başlayıp hak vermeye çalışmayan, kötüyü güzellemeyen insan kalmadı.

bu memleket, insanca yaşanacak yer olmaktan çıkalı 10 küsur sene oluyor. ve gittikçe kötüye gidiyor ve gittikçe, bunu bilerek önlemiyorlar.

etrafımız onlarca sabıka dosyası olan, kötü, ruh hastası insanlarla dolduruldu.

adaletin kantarını bile bile bozdular. adalet diye bir şey yok uzun senelerdir.

yarın ola hayrola diye bir sözü, bu ülkede kullanamazsın artık.

benim umudum bitti artık. ne için yaşıyorum?

ülkede devlete karşı işlenen suçlarda asla tolerans gösterilmezken, taciz, hırsızlık, dolandırıcılık, kaçakçılık, zimmet, rüşvet, ihaleye fesat karıştırma ve benzeri diğer suçlarda salıverme, suçla mücadelede büyük bir zafiyete sebep olmuştur. cezasızlık algısı yüzünden suçu işleyen kişileri daha cesaretlendirmiştir. ceza infaz kurumları doluluk oranları sıralamasında avrupada birinci gelmekteyiz. bu yüzdendir ki denetimli serbestlik, erken tahliye, şartlı salıverme daha çok suçu beraberinde getirmiş görmek ve duymak istemediğimiz bir çok olaya sebebiyet vermeye devam etmektedir..

güzelim ülke çürüyor... sen hiçbir şey yapamıyorsun.