yaş ilerledikçe insanlara tahammül edememek

övündüğüm bir özelliğim olan her nevi tahammülümü mücbir sebeplerden ötürü kaybediyor gibiyim.

mesajlara geç cevap veriyorum, soru sorulunca içimden bir of çekiyorum, sevdiğim insanlar bile bayabiliyor. ciddi şekilde tek kalma ihtiyacım doğuyor.

beni müspet manada süzen birine dahi ne bakıyorsun lan manyak karı/herif deyip kül tablası fırlatasım geliyor.

kaldı ki şu ülkede insan sevmek çok zor, boşuna koşmuyoruz bir kedi köpek görünce peşinden, onlar insanlardan daha hayırlı.

hz. isa'yi o yuzden cok takdir ediyorum. otuzlarindasin ve 12 tane gercek kankan var. muthis.

insan dediğin nedir ki? eski samimi ilişkiler yok ve sömürü üzerine ilişkiler kuruluyor. insanlarla çok fazla etkileşim kurmuyorum artık. babamla bile iletişimimi kestim. sadece annem ve zeus var. gayet mutluyum.