ülkede herkesin kendisini en zeki görmesi

türkiyede uzunca bir süredir yaşanılan problem.
türkiye'nin çoğunluğunun aptal olduğunu gösteren en büyük kanıt ülkenin geldiği haldir.
entryime alınıp gücenip kendini zeki sanan insanlar da buna dahildir. en büyük problemimiz -ben dahil- yeterince zeki olmayışımız.
ve herkesin kendini zeki görmesinin bir yan etkisi daha: herkes kendini zeki sandığı için her konuda bilgisi var sanıyor. bilmiyorum lafı sadece ülkemizdeki gibi kendini zeki sanan aptallara küçük düşürücü bir kelimeymiş gibi geliyor.
elflerin duydukları adına ukdesi. *

onedio iq testinden 190 puan çekince gelen özgüven patlamasının topluma yansıyış biçimi.

türkiye'de herkes kendini her şey sanıyor bence. "sanmak", kronik rahatsızlığımız.

mesela avrupa'da "aaa hocam, sözlü bugün müydü? ben cuma günü sanmıştım." derseniz, size gülerler. sanmak diye bir şey yok, böyle konularda batı'da.

aslında, insanlar ülkemizde hep kendi özelliklerini "iyi" de sanmıyor. yani bakıyorsun adam zeki, kendini aptal sanıyor. bu da çok yaygın mesela.

çünkü bizim ülkemizde kimse bilmediğini kabullenmiyor. herkesin her konu adına mutlaka bir bilgisi var. bilmiyorum dese ölecekmiş gibi.

allahtan sanmıyorum da biliyorum. yoksa yine bir tanıma daha girecektim. allah muhafaza.

bu yalnızca türkiye'yi irdeleyen bir durum değil ki. devranın bütününe baktığında herkes kendisini ortalamadan yukarıda görmeye, tanımlamaya eğilimlidir. tıpkı kendini ortalamadan daha iyi, yakışıklı, güzel görmesi gibi bir şeydir bu; dolayısıyla beşeridir. bu durum birimlerden ailelere, ailelerden soy ağacına oradan da ırka, millete, ümmete kadar gider.

bir insanın kendisini zeki görmesi değil problem. herkes kendisini dilediği kalıba sokmakta, istediği kavramın altında konumlandırmakta serbest. adam bundan mutlu ve huzurlu ise bana ne? tıpkı astrolojiye, rüyalara, fallara yahut tanrılara, dualara, in ve cinlere inanıp hayatını sürdürenlerdeki gibi bana ne ki bundan ?

esas tehlike hem kendisi zeki görüp hem de cahil olmasıdır. zeka dediğin şey bir mekanizmanın işleyiş kapasitesini tanımlayama yarar. kaldı ki zekanın da tek bir türe ait olup olmadığı da tartışılıyor. bir insan hem zekiyim hem de allameyi cihanım diyorsa orada sığlık ararım. zeki olmak farklıdır, ilime ve irfana kavuşmak farklı. bu memleketin sorunu üstün zekalı olamamak değildir, bilgi ve irfan sahibi olamamaktır.

cem yılmazın dediği gibi bilmiyorum lafı bizde yok. geçen iş yerinde birisi hemen atladı; eleman her şeyi biliyor, bilmediğini de biliyor. abi sen neden bilmediğin konuda yorum yapıyorsun dedim sustu. durumu izah ettim ve bir daha yorum yapmadı. bu kişilere yapılacak en güzel şey laflarıni ağızlarına tıkmaktır yoksa salaklıklarını farkedemeyecekler. o konu benim alanıma giriyor durumu izah ediyorum zaten sen neden yorum yapıyorsun?. herkes usta herkes profesör memlekette. z kuşağında da bolca var bu kişilerden.

insanlar akıllarını pazara çıkarmış, herkes kendi aklını satın almış.
mevzu budur.

(bkz: birey zekidir toplum aptal)

(bkz: baran 14 yaşında arkadaşları ona einstein diyor)