herkesin kendini iyi biri olarak görmesi

çağımızın sorunlarından biridir. herkesin ağzında "bu kadar iyi olmama rağmen neden kötü şeyler beni buluyor?" gibi sorular var. hiçbirimiz tasvir edilen o harika, çok müthiş insanlardan olamayacağız.

evet müthiş bir insanım. öyle olduğum için de başıma nadiren kötü şeyler geliyor. mükemmelim.

doğruya doğru ama muhteşem bir insanım şimdi yani diğer insanlar bunu kaldıramıyorsa dünyaya fazla geliyorsam ne yapabilirim ki??

insan başkalarını hunharca eleştirirken, kendi hatalarıyla yüzleşmekten de o kadar kaçınır. işte ,kendini iyi biri olarak görmesinin nedeni budur.
kendi içindeki aynaya bakmaktan korkar ve hep kendi omuzunu ‘haklısın’ diye ovar.

herkes sütten ak çıkmış kaşık iken bu suyu bulandıran kim. evet benim. susarım o zamam albayım.

ben öyle görmüyorum aksine çok kötülükler yapmış dark lord gibi bir şeyim hia.

herkes çok dürüst 10 numara evliya zaten bi yavşak benmişim eheh

iyi değiliz içimdeki kötüyü çıkarmıyoruz sadece.
gerçi ben başıma ne gelirse gelsin kötüye kötülükle cevap vermiyorum o ayrı
karşımdaki insana iyilikle cevap vermek hoşuma gidiyor.
bizim hikayemiz kötünün içinde iyiliği bulmak gibi bir şey.

kimse yoğurdum ekşi demez.
durup dururken kendimin olumsuz yanlarından neden bahsedeyim?
ortalamaya bakıldığında iyi değil çok iyi bir insanım ayrıca.

yapılan hiç bir davranışı kişisel almadığımızda evren değişir. toltek şamanizminin evrenle üçüncü anlaşmasıdır bu: kişisel alma! benlik karmaşasına düşersin derler. biri sana kötü bir davranışta bulununca bunu kişisel alma, bu davranışı yapanın genel hali olarak değerlendir, yapılanı kişisel alma. o zaman iyi birisi olabilirsin.

bizi bizden başka seven yok. kendimizi de sevmezsek taşa mı dönelim ?

insanın kötülük yapabilme potansiyeli antik çağ ya da cilalı taş devrinden farklı değil. ama şu an kötülük yapmak için harekete geçirilecek araç sayısı çok fazla. bu da insandaki kötü yönü ortaya çıkartıyor. ve eyleme dökebilme imkanını artırıyor.

bir de zaten insan özünde iyi falan değil kötüdür . çakal insan oğlu cennette ebedi kalacam diye şeytanın iki fısıldayışına aldanmış ve gitmiş yasak elmayı yemiş. bunun neresi iyi? güya ölümsüz olacaktı ama elmayı mı yemiş ayvayı mı yemiş belli değil. bence tekrar cennete yollasalar , şeytan kulağına tekrar fısıldasa gider yine yer o elmayı. o kadar da nankör ve akılsız çünkü.

bir diğer versiyonuysa herkesin kendini elit, kültür seviyesi yüksek, entelektüel, modern vs zannetmesi. tamam yine zannet de kime göre neye göre? bazı konuşmaların arasında "bizim gibi insanlar" gibi laflar işitiyorum. biz kimiz lan? sanki bana osmanlı hanedanı. "biz elit sosyete kesimm..." minvalinde konuşma yaparken lafını yarıda kesip tavuk dürümden bir ısırık alıyorsun falan gibi bir şey.

eskiden böyle değildi azizim. şaka falan değil gerçekten eskiden böyle değildi. sağda solda yeri gelir geyiğine kendimizi yerden yere vururduk. lafı açanın karşısındaki de gülüp kendini gömerdi. kasıntılık yok, ego yok, imaj oluşturayım çabası yok falan gül gibi geçinip giderdik. herkes böyleydi demiyorum tabi de böyle insanlar daha çoktu o net. sanırım yaşla ve şu anki dünyanın dayatmalarıyla ilgili biraz da bu değişim. herkesin derdi mükemmel imajı çizmek olmuş. şimdi birine bir şey söylüyorsun aaa niçinn öyle diyorsun kendine berkecann? falan diyor. bu özellikle 2010 sonrası peyda olan berkecan annesi kılıklı sözde genç tipleri hiç sevmedim. püh sizin tarzınızı stilinizi s...m. neyse konu başkaydı içimizi döktük kaşla göz arasında.

herkes kendine iyi. herkesin tüm moyivasyonu kendi iyiliği için çünkü. bu konuda kendini aşanlar var. misal ben. her sabah ilk iş kanatlarımı saklıyorum, gece de uyurken kafamda hale beliriyor.