unutkanlık

her sabah arabayi nereye koyuldugunun dusunulmesidir. her sabah.

stres ve sıkıntı kaynaklı arttığını düşündüğüm olay. ne zaman zor günler geçirsem tavan yapıyor.
dün işcep şifremi beş dakika içinde üç kez değiştirip üç kez unuttum. banka önlem almaya kalktı bu adam soyuluyor mu acaba diye.. dördüncüde telefona kaydettim artık da, lazım olunca açıp bakıyorum.
insan girdiği sınavda adını unutur mu? ben unuttum. “adım neydi lan?” diye düşündüm bir kaç dakika. neredeyse arkadaşa soracaktım adımı.
dersin ismini unutmayı falan saymıyorum zaten onu çok fazla yaşadım. özel günler de hikaye, kendi doğum günümü unuttuğum oluyor benim.
dikkat ettim bu dönemler hep stresli olduğum dönemler.

umarım ilerde alzheimer falan olmam, en çok korktuğum şeylerden biri bu. kimseye muhtaç olmadan zınk diye ölmek istiyorum.

neyi unuttuğunu hatırlayamamaktır.
en önemli nedenlerinden biri ise uykusuzluktur.
öğrenilen bilgiler uykuda depolanır.

mega kentlerde 7 den 70 herkeste yaşanan bir durum.

unuttuğunu bile unutmak

bazı konularda başımın belası olan. yahu sen 40 yıl önce öğrendiğin telefon numarasını, banka hesap numaranı hala unutma ama ocakta çaydanlık unutup yılda 3-4 çaydanlık yak, tuvaletin, mutfağın, odanın ışığını açık unut, her defasında hayret et.

daha önce izlediğim filmler bile yok. izlemedim sanıp tekrar açıyorum. bazen ayıkmıyorum bile, sanki izlememiş gibi tekrar izliyorum. belirgin olaylar dışında çoğu hatıram yok. felsefe öğretmeniydim ben eskiden, şimdi çoğu bilgi yok. ders anlatmaya kalksam anlatamam. mesela biriyle tanışıyorum, konuşuyorum; iki üç gün sonra karşılaşıyoruz, tanıdık gibi bile gelmiyor. hiç tanımıyorum, ne görsel ne de işitsel olarak. b12 eksilerde sanırım benim.

31'dendir. evet.