unutuldum mu endişesi

endişeye mahal yok endişeye!

yanyana olduğunuzu sandığınızda bile unutuldunuz maalesef. üst satırı okumadı, altta ne yazıyor bakmadı, ne diyorsun dinlemedi, anlattın ok deyip salladı..
bunun endişesi olmaz, çorbacı kadar bile değerin yoksa olsa nolur olmasa nolur hem?

tebrikler unutuldunuz. bi de şöyle bi çağrışım yaptı.*

(bkz: unutulanlar unutanları asla unutmazlar)

ama benim hafızamda bir problem var sanırım; unutmak istediğim şeyleri unutamıyorum, tam aksini ise hatırlayamıyorum. ve bu konuda başarılı olan herkesi tebrik ederek, kendime de biraz isyan ederek bu başlığı terk ediyorum. iygeceler hepinize.*

endişelenmenize gerek yok. insan beyni mekanik disk olmadığı için ömür boyu unutulmazsın. ama fütursuzca bir çırpıda vazgeçilebilirsin. endişelenecekseniz de bunun için endişelenin. ya da koyun göte ve devam edin.

bunu bir tatmin ya da intikam yönetimi, vefa belirtisi her ne olarak göreceksiniz eğer sürekli hatırlanıp anılmaktan daha güzeli, daha iç yakanı var. bir anda akla düşmek. bence onu dileyin. unutama beni demek yetersiz çünkü insan unutamaya unutamaya alışır ve unutur. ama o an bir anda aklına gelen geçmişe dair özlemle karışık, yerinin dolmayacağını buram buram bildiğin boşluk hissi yok mu.

unutulmayayım diye geldim, hoş mu geldim acep

şu şarkıyı yazdırandır:

o gün ne hissettiğimi anlatacak kelime bulmam mümkün değil.. soluğu psikolog da almıştım.

unutulmak yok olmaktır…

şimdi şarkılar da değişti, endişe sebepleri de… teşekkürler tanrım ben de seni seviyorum.