unutulmaya yüz tutmuş yöresel maniler

ait olduğu toplumun kültürünü yansıtan manilerdir. bir iki tanesini buraya bırakıyorum:

bulak başı pıtırak
gelin kızlar oturak
bir demlik çayım var
içine püsküvet batırak

bulak başı lığ lığa
gelme batarsan zığa
men sene vararam mı
burnu eğri, kör dığa.

(bulak: çeşme, lığ/zığ: sıvı çamur, dığa: kaba anlamda erkek çocuk)

dedemin evine adım attığım anda birbirimize eşlik ede ede söylediğimiz mani ektedir.

asmam yıkıldı suyu sıkıldı
bugün goca gızı görmedim canım sıkıldı
amanin canım sıkıldı
asmam çardaktan suyu bardaktan
... (bkz: denizli'nin horozları)